تبرّا و امیر المؤمنین علیس

کسانی که قابل به تبرّا هستند، چنانچه عقیده اهل تشیع است هر چند آن‌ها مدعی پیروی و اتباع از علیسهستند و خودشان را به حضرت علیسنسبت می‌دهند لاکن آن‌ها حقیقتاً پیرو و مقلد نمایندگان امیر معاویهسهستند، بدلیل آنکه بعقیده اهل تشیع تبرا کار نمایندگان معاویهسبوده است. اما علیسو پیروانش از تبرا به طور کلی اجتناب و دوریمی جستند. در کتب اهل تشیع این روایت بکثرت آمده است: چون امیرالمؤمنینساطلاع یافتند که یاران معاویهسبر منابر ما را مورد لعن قرار داده و طعن می‌زنند. امیرالمؤمنین صراحتاً اصحاب و یارانش را به دوری چستن از اینگونه حرکات ناپسند توصیه فرمود: بناءً علیه ثابت شد که اشخاصی که با قلم و زبان در کتاب‌ها و خطابه هایشان علیه صحابه سلف صالح به سبّ و شتم می‌پردازند و از هرگونه بی‌احترامی و سوء ادب علیه آنان دریغ نمی‌ورزند، فی الواقع آن‌ها طرفداران «یزید» و «ابن زیاد»اند نه طرفداران علیس، بلکه پیروان واقعی علیسکسانی‌اند که از اینگونه بیهوده سرایی ها و از اینگونه حرفهای زشت و ناروا در حق اصحاب و سلف دوری چسته و به شدت پرهیز می‌نمایند. به قول شاعر:

«شهپر و زاغ و زغن زیبای صید و قید نیست
این کرامت همره شهباز و شاهین کرده‌اند»