تعريف نماز

صلاه در لغت به معنی دعاء است. خداوند در قرآن می‌فرماید: ﴿وَصَلِّ عَلَيۡهِمۡۖ إِنَّ صَلَوٰتَكَ سَكَنٞ لَّهُمۡ﴾[التوبة: ۱۰۳].

«برای آنان دعاء و طلب آمرزش کن که قطعاً دعا و طلب آمرزش تو مایه آرامش ایشان می‌شود».

شرعاً صلاه (نماز) عبارت است از گفتار و کردار مخصوصی در اوقات مخصوص که با تکبیر یعنی گفتن (الله اکبر) شروع می‌شود و با تسلیم یعنی گفتن «السلام علیکم ورحمة الله» ختم می‌شود.

پنج فرض در شبانه روز بر پیامبرصو امتش در شبی که او به مسجد الأقصی و از آنجا به آسمان‌ها برده شد فرض گردید که در میزان حسنات انسان‌ها پنجاه فریضه محسوب می‌شود و رسول ‌اللهصاندازه رکعات و اوقات نمازها را مشخص فرموده که عبارت است از ظهر چهار رکعت، عصر چهار رکعت، مغرب سه رکعت، عشاء چهار رکعت، صبح دو رکعت. إن شاءالله بعداً در جایی دیگر از این کتاب تعیین اوقات نمازها را بیان می‌کنیم: پیامبرصفرموده: «مَنْ صَلَّى الْعِشَاءَ فِى جَمَاعَةٍ فَكَأَنَّمَا قَامَ نِصْفَ اللَّيْلِ وَمَنْ صَلَّى الصُّبْحَ فِى جَمَاعَةٍ فَكَأَنَّمَا صَلَّى اللَّيْلَ كُلَّهُ» «کسی که نماز عشاء را همراه جماعت بخواند همانند کسی است که تا نیمى از شب را نماز خوانده باشد و کسی که نماز صبح را همراه جماعت بخواند مانند کسی است که تمام شب بیدار و نماز خوانده است».

و این لطف و مرحمتی از جانب پروردگار است برای این که نمازی تا نماز دیگر کفارۀ لغزش‌هایی است که در آن فاصله انسان مرتکب می‌شود مادامیکه از گناهان کبیره پرهیز شود.