فضيلت نماز جماعت و رفتن به مساجد
پیامبرصفرموده: «مَنْ غَدَا إِلَى الْمَسْجِدِ أَوْ رَاحَ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُ فِى الْجَنَّةِ نُزُلاً كُلَّمَا غَدَا أَوْ رَاحَ». [متفق علیه].
هرکس به مسجد رفت و آمد کند، خداوند براى هر رفت و برگشت او، ضیافتی در بهشت تدارک می‌بیند.
و پیامبرصفرموده: «مَنْ تَطَهَّرَ في بَيْتِهِ، ثُمَّ مَضَى إلى بَيْتٍ مِنْ بُيُوتِ اللَّهِ، لِيَقْضِي فَرِيضَةً مِنْ فَرَائِضِ اللَّهِ، كَانَتْ خُطُواتُهُ، إحْدَاهَا تَحُطُّ خَطِيئَةً، وَالأُخْرَى تَرْفَعُ دَرَجَةً».
«کسی که در خانه خود وضو بگیرد سپس برای انجام فریضه‌ای از فرائض خداوند به خانه‌ای از خانه‌های خدا برود هر دو قدمی که بر می‌دارد یکی از خطاهای او را پاک می‌کند و دیگری درجات وی را بلند می‌کند». [روایت امام مسلم].
و پیامبرصفرموده: «صَلاَةُ الرَّجُلِ فِى الْجَمَاعَةِ تُضَعَّفُ عَلَى صَلاَتِهِ فِى بَيْتِهِ وَفِى سُوقِهِ خَمْسًا وَعِشْرِينَ ضِعْفًا، وَذَلِكَ أَنَّهُ إِذَا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ، ثُمَّ خَرَجَ إِلَى الْمَسْجِدِ لاَ يُخْرِجُهُ إِلاَّ الصَّلاَةُ ، لَمْ يَخْطُ خَطْوَةً إِلاَّ رُفِعَتْ لَهُ بِهَا دَرَجَةٌ ، وَحُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِيئَةٌ ، فَإِذَا صَلَّى لَمْ تَزَلِ الْمَلاَئِكَةُ تُصَلِّى عَلَيْهِ مَا دَامَ فِى مُصَلاَّهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ ، اللَّهُمَّ ارْحَمْهُ . وَلاَ يَزَالُ أَحَدُكُمْ فِى صَلاَةٍ مَا انْتَظَرَ الصَّلاَةَ ».
«نماز شخص به جماعت بیست و پنج درجه از نمازی که در خانه یا بازار می‌خواند فضیلت بیشتری دارد -و در روایتی آمده بیست و هفت درجه فضیلت بیشتر دارد- به این صورت که اگر به خوبی وضو گرفت و سپس به قصد نماز رو به مسجد رفت، هر قدمی که برمی‌دارد گناهی از او پاک می‌شود، و درجه‌ای به او اضافه می‌شود، هرگاه نمازش را تمام کرد، بر دوام فرشتگان بر او درود می‌فرستند مادامیکه در جای خود تکان نخورد، فرشتگان می‌گویند: خداوندا بر او درود بفرست، خداوندا به او رحم کن،. و همچنان در نماز قرار دارد مادامیکه منتظر نماز دیگری باشد».
در روایت دیگری آمده که ملائکه می‌گویند: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ اللَّهُمَّ تُبْ عَلَيْهِ مَا لَمْ يُؤْذِ فِيهِ ومَا لَمْ يُحْدِثْ فِيهِ».
«پروردگارا او را بیامرز، پروردگار توبۀ او را بپذیر مادامی که وضوی وی باطل نشود». [به روایت امام بخاری و مسلم].
و پیامبرصفرموده: «إِنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ أَجْرًا فِى الصَّلاَةِ أَبْعَدُهُمْ إِلَيْهَا مَمْشًى».
«بزرگ‌ترین اجر و پاداش نماز براى مردمى است که از راه دورتر به نماز می‌آیند».
و پیامبرصفرموده: «أَلاَ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَا يَمْحُو اللَّهُ بِهِ الْخَطَايَا وَيَرْفَعُ بِهِ الدَّرَجَاتِ. قَالُوا بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ. قَالَ: إِسْبَاغُ الْوُضُوءِ عَلَى الْمَكَارِهِ وَكَثْرَةُ الْخُطَا إِلَى الْمَسَاجِدِ وَانْتِظَارُ الصَّلاَةِ بَعْدَ الصَّلاَةِ فَذَلِكُمُ الرِّبَاطُ».
«آیا شما را راهنمایی نکنم برای انجام دادن کاری که گناهان شما را پاک و درجات شما را بلند کند؟. عرض کردند آری ای پیامبر خدا، فرمود: وضو را کامل گرفتن در شدت سرما و کراهت داشتن به تکمیل کردن آن، و برداشتن قدم‌های زیاد رو به مساجد و رفتن به مساجد، و انتظار نماز پس از نماز، این است آن چیزی که شایسته است به آن دلبند باشید و نفس خود را به آن ربط دهید».
احادیث در این مورد بسیار زیاد هستند. برادر بزرگوار خود را از این پاداش‌های فراوان محروم مکن و به تو توصیه می‌شود که به آرامی، وقار و سنگینی قدم‌های زیادی بسوی مساجد برداری.
مستحب است دعای خروج از منزل را بخواند که عبارت است از: «بِسمِّ الله آمَنْتُ بالله، اعْتَصَمْتُ بالله، تَوَکَّلْتُ علی الله، وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إلاَّ بالله، اللهم إنِّي أَعوذُ بِكَ أَنْ أَضِلَّ أَوْ أُضَلَّ، أو أَزِلَّ أو أُزَلَّ، أو أَظِلمَ أو أُظْلَمَ، أو أَجْهَلَ أو یُجْهَلَ عَلَيَّ». «پروردگارا! من به تو پناه مى برم از اینکه خودم گمراه شوم، یا بوسیله ى دیگرى گمراه شوم، و یا اینکه بلغزم، یا لغزیده شوم، یا ستم کنم، یا مورد ستم قرار گیرم، یا دچار جهالت شوم، یا با من به جهالت رفتار شود».
«اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِى قَلْبِى نُورًا وَفِى لِسَانِى نُورًا وَاجْعَلْ فِى سَمْعِى نُورًا وَاجْعَلْ فِى بَصَرِى نُورًا وَاجْعَلْ مِنْ خَلْفِى نُورًا وَمِنْ أَمَامِى نُورًا وَاجْعَلْ مِنْ فَوْقِى نُورًا وَمِنْ تَحْتِى نُورًا. اللَّهُمَّ أَعْطِنِى نُورًا».
«الهى! در قلب، زبان، گوش و چشم من نور قرار ده، و بالا، و پایین، راست، چپ، مقابل، پشت و درون مرا منوّر گردان، و نور را براى من بیفزاى، و بزرگ گردان، و مرا نورى عطا فرما، و در عصب، گوشت، خون، مو و پوست من نورى قرار ده». [به روایت امام بخاری].
سپس دعای وارد شدن به مسجد را می‌خواند که عبارت است از: «بسم الله والصلاة والسلام علی رسول الله، اللهم افتح لي أبواب رحمتك».
«بنام پروردگار درود و سلام بر روان پاک رسول الله، بار الها درهای رحمتت را بر روی من بگشای. هنگام خروج از مسجد می‌گوید: اللهم أفتح لي أبواب فضلك».
«بار الها درهای فضل و نیکت را بر روی من بگشای». باید این دعاها را با قلب حاضر بخواند و یقین داشته باشد که مستجاب می‌شوند.