آنچه که مستحب است به هنگام اذان گفته شود

خداوند می‌فرماید: ﴿رِجَالٞ لَّا تُلۡهِيهِمۡ تِجَٰرَةٞ وَلَا بَيۡعٌ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَإِقَامِ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءِ ٱلزَّكَوٰةِ يَخَافُونَ يَوۡمٗا تَتَقَلَّبُ فِيهِ ٱلۡقُلُوبُ وَٱلۡأَبۡصَٰرُ ٣٧﴾[النور: ۳٧].

«مردانی که نه تجارت آن‌ها را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و اداى زکات باز می‌دارد، و نه خرید و فروش، آن‌ها از روزی می‌ترسند که دلها و چشم‌ها در آن دگرگون و زیر و رو می‌شود».

و رسول ‌اللهصفرموده: «إِذَا قَالَ الْمُؤَذِّنُ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ. فَقَالَ أَحَدُكُمُ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ. ثُمَّ قَالَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ. قَالَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ ثُمَّ قَالَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ. قَالَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ. ثُمَّ قَالَ حَىَّ عَلَى الصَّلاَةِ. قَالَ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ. ثُمَّ قَالَ حَىَّ عَلَى الْفَلاَحِ. قَالَ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ. ثُمَّ قَالَ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ. قَالَ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ. ثُمَّ قَالَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ. قَالَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ. مِنْ قَلْبِهِ دَخَلَ الْجَنَّةَ». «هرگاه مؤذن گفت: (اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ) شما هم بگویید (اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ) هرگاه مؤذن گفت (أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ) شما بگویید (أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ) هرگاه مؤذن گفت (أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ) شما هم بگویید (أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ) هرگاه مؤذن گفت (حَىَّ عَلَى الصَّلاَةِ) شما بگویید (لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ) هرگاه مؤذن گفت (حَىَّ عَلَى الْفَلاَحِ) شما بگویید (لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ) هرگاه مؤذن گفت (اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ) شما هم بگویید (اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ) هرگاه مؤذن گفت (لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ) شما بگویید (لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ) هرکس آن را همراه مؤذن تکرار نماید داخل بهشت می‌شود».

إن شاء الله از این به بعد به تفصیل از نماز و طهارت و متعلقات آن‌ها بحث می‌کنیم.