نماز

فضيلت تکبيره احرام

پیامبرصفرموده: «مَنْ صَلَّى الفرض أَرْبَعِينَ يَوْمًا فِى جَمَاعَةٍ يُدْرِكُ التَّكْبِيرَةَ الأُولَى كُتِبَتْ لَهُ بَرَاءَتَانِ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَبَرَاءَةٌ مِنَ النِّفَاقِ». «هر کسی چهل روز همراه با جماعت نمازهای فرض را بخواند و همراه با امام به تکبیر اول برسد برای وی برائت از دو چیز نوشته می‌شود، برائت از آتش جهنم و برائت از نفاق». [به روایت از ترمذی]

تکبیر اولی نشانه داخل شدن بر نماز است و نمازگزار باید احساس کند که اکنون در مقابل پروردگار جهانیان ایستاده و تمام مشاغل و افکار دنیایی را فراموش کند. پیامبرصفرموده: «إن أحدكم إذا قام يصلي إنما يقوم يناجي ربه فلينظر كيف يناجيه». «هرگاه کسی از شما بلند شد و شروع به خواندن نماز نمود با پروردگار خود مناجات می‌کند پس باید بداند که چگونه با پروردگار خود به راز و نیاز می‌پردازد». [به روایت حاکم].

شیخ‌الاسلام ابن قیم جوزی/می‌گواید پیامبر خداصهرگاه بلند می‌شد برای خواندن نماز رو به قبله می‌کرد در جایگاه نماز می‌ایستاد و دست‌هایش را در مقابل گوش‌های خود قرار می‌داد و نوک انگشتان را رو به قبله می‌نمود و فاصلۀ میان انگشتان را رعایت می‌کرد و می‌فرمود: «الله أکبر» و نمی‌گفت نیت دارم نماز فلانی یا فلانی را انجام دهم. سپس دست چپ را به دست راست خود می‌گرفت و آن‌ها را روی سینه قرار می‌داد.

در اینجا لازم به توضیح است برای برخی از نمازگزاران محترم و آن اینکه:

اگر کسی داخل مسجد شد در حالیکه امام در رکوع بود او یک بار تکبیر می‌گوید و به امام می‌پیوندد، و این تکبیر برای وی اگر نیت تکبیر احرام را داشته باشد جائز می‌باشد، و باید مطمئن باشد اگر تکبیر دوم را بگوید امام از رکوع بلند می‌شود، اما اگر وقت کافی داشته باشد واجب است تکبیر احرام را بگوید، سپس برای رکوع تکبیر جداگانه‌ای را بگوید، و اگر با وجود وقت کافی به یک تکبیر به امام پیوست آن تکبیر به تکبیر احرام محسوب می‌شود. زیرا تکبیر احرام از ارکان نماز است، اما تکبیر رکوع از واجبات نماز است و بر مأموم لازم نیست که به تنهائی برای ترک آن سجدۀ سهو ببرد، مگر هنگامی که اشتباه کند در حال قضاى رکعتی که ناتمام مانده است، در این حال به سجده سهو می‌رود. والله اعلم.