کلام علمای سلف در تحریم توهین به صحابه:
حقیقتاً متونی که از سلف امت از صحابه و تابعین وجود دارد بسیار است و همه آنها تحریم دشنام دادن به صحابه و دفاع از آنها را تأیید می‌کنند و در نکوهش و عقوبت کسانی که زبانشان را به بدگویی و ناسزا گفتن به آن نیکان اخیار باز می‌کنند متنوع هستند، از جمله:
۱- ابن الأثیر در جامع الأصول (۹/۴۰۸-۴۰۹) از رزین از حدیث جابر بن عبدالله سذکر کرده است که گفت: به عایشه گفتند: دسته‌ای از مردم به اصحاب رسول الله حتی ابوبکر و عمر زبان درازی می‌کنند، گفت: چه چیزی شما را از این کار به تعجب وامی دارد ؟ عملشان را تباه کردند حال آنکه خدا دوست داشت که اجر آنها را تباه نکند.
۲- ابن بطه در شرح «الإبانة» (۱۱۹) با دادن اسناد صحیح به ابن عباس روایت می‌کند که گفت: اصحاب محمد را دشنام ندهید که مقام یک لحظه آنها با پیامبرصبهتر است از عمل چهل سال هریک ازشماست.
۳- ابو یعلی و طبرانی از ام سلمهلروایت می‌کند که او به ابو عبدالله جدلی گفت: ای ابوعبدالله آیا در میان شما کسی بود که رسول خداصرا دشنام دهد؟ گفت: کی به رسول خداصدشنام داده می‌شود؟ گفت: مگر به علی و محبانش دشنام داده نمی‌شود حال آنکه رسول خداصاو را دوست می‌داشت؟ [۲۹].
۴- محمد بن عبدالواحد مقدسی با اسناد صحیحش به سعید بن عبدالرحمن بن ابی أبزی روایت می‌کند که گفت: به پدرم گفتم: نظرت در مورد کسی که ابوبکر را دشنام می‌دهد چیست؟ گفت: باید کشته شود، گفتم: اگر عمر را دشنام دهد؟ گفت: باید کشته شود [۳۰].
۵- مالک بن انس می‌گوید: کسی که به اصحاب رسول خداصتوهین کند، هیچ سهمی در اسلام ندارد [۳۱].
۶- عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی می‌گوید: کسی که به ابوبکر صدیق ستوهین کند از دین برگشته و خونش مباح است. همان منبع.
و اقوال بسیار دیگر از این قبیل.
[۲۹] مجمع الزوائد (۹/۱۳۰) با سند صحیح. [۳۰] تهذیب التهذیب (۶/۱۳۲-۱۳۳). [۳۱] شرح «لإبانة» ابن بطة (ص۱۶۲).