آیا همسر جزء اهل بيت به حساب مي‌آید؟
بار دیگر به سوره‌ی هود باز می‌گردیم و از نویسنده‌ی محترم نامه می‌پرسیم: شما که مطمئن نیستید همسر پیامبر ص، مخاطب آیه باشد و خود پیامبر صرا هم از مصادیق «أهل البیت» نمی‌دانید، پاسخ دهید با توجه به اینکه فرزند ابراهیم ÷نیز هنوز ولادت نیافته بود[۱۵]، پس مخاطب آیه چه کسی بوده است؟!!
اگر بگویید: شاید علاوه بر حضرت ابراهیم ÷و همسرش افراد دیگری نیز، در خانه حضور داشته‌اند و کلام فرشتگان خطاب به آن‌ها بوده است!! می‌گوییم: حتی با پذیرش این فرض بی‌دلیل نیز تردید نیست که بنا به اسلوب کلام حکیمانه (یا به قول شما عاقلانه) وقتی فرشتگان سخن را با جواب به زن پیامبر آغاز می‌کنند دیگر معقول و مقبول نیست که در میانه‌ی کلام و قبل از اتمام جواب او، به کلی از وی صرف نظر کرده و مطلبی بگویند که زن پیامبر به هیچ‌وجه از مصادیق آن نباشد، یعنی بگویند: ای زن، آیا از امر خدا تعجب می‌کنی در حالی که رحمت و برکات خدا بر کسان دیگری است غیر از تو! این چه جوابی است برای آن زن؟! اصلاً چرا چنین جوابی را با خطاب به آن زن آغاز کرده‌اید؟! اگر رحمت و برکات آن زن را شامل نیست، کلام فرشتگان که جواب زن نخوهد بود!! اصولاً چگونه است هنگامی که همسر پیامبر تعجب کرده و خندیده آن‌ها به دیگران پاسخ می‌دهند؟!
اگر همسر ابراهیم ÷را از «اهل البیت» نشماریم در این صورت کلام الهی - معاذ الله- به کلی پریشان می‌شود زیرا وی از خبر بچه‌دار شدن خود در آن سن و سال، تعجب کرده بود، چه معنی دارد که فرشتگان به او بگویند: ای زن، آیا از امر خدا تعجب می‌کنی در حالی که رحمت و برکات خدا بر شما (ای زید و عمرو و بکر) است؟!
در سوره‌ی «احزاب» نیز معقول و مقبول نیست که قرآن در میان خطاب به زنان پیامبرص، ناگهان و بدون سابقه و بدون ذکر مخاطبین جدید و بی‌آنکه کلام قبلی را به پایان برساند، به کلی از زنان مذکور ـ که مخاطبین قبل و بعد جمله‌ی مورد نظر، می‌باشند ـ صرف نظر کرده و با افراد دیگری سخن آغاز کند و مطلبی بگوید که هیچ ارتباطی با زنان پیامبرصندارد و ایشان از شمول آن خارج‌اند!![۱۶]
از نویسنده‌ی محترم می‌پرسیم: آیا شما اهل خانه‌ی خودتان نیستید، آیا همسر شما اهل خانه شما نیست؟! آیا فقط فرزندان و نوادگان شما و دامادتان از اهل خانه‌ی شما هستند؟!!! به راستی به اندازۀ کافی در این گفته‌ی خود تأمل کرده‌اید؟!
[۱۵]- زیرا فرشتگان برای بشارت تولد او آمده بودند. [۱۶]- فراموش نکنیم که این قول، دستاویز به دست کسانی می‌دهد که بر خلاف آیه ﴿وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ﴾[الحجر: ۹] ادعا می‌کنند که نظم قرآن - نعوذ بالله- به هم ریخته و جمله ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ...﴾از جایی دیگر به اینجا منتقل شده است، زیرا اینگونه سخن گفتن، اسلوب کلام حکیم نیست. ر. ک. حاشیۀ صفحه ۷۹ رساله حاضر.