تفاوت مدلول ایجابی و سلبی «إنما» و «ما»
مسألهی دیگر، کلمهی «إنما» است که از اداوت حصر محسوب میشود. میدانیم که «حصر» دارای دو مدلول است: مدلول ایجابی و مدلول سلبی و معنای «حصر» با این دو مدلول تمام خواهد بود. مثلاً وقتی گفته میشود: «إنما یدافع عن أحسابهم أنا ومثلي = فقط من و همانند من از حسب ایشان دفاع میکند»؛ مدلول سلبی آن این است که: «ما یدافع عن أحسابهم إلا أنا ومثلي = از حسب ایشان جز من و همانند من دفاع نمیکند».
با توجه به این موضوع اشتباه میکنند که: «اگر ارادهی الهی را در این آیه «اراده تشریعی» بدانیم، در این صورت «حصر» منتفی میشود! زیرا خداوند فقط نمیخواهد اهل البیت را از رجس تطهیر فرماید بلکه خدا تطهیر همهی مؤمنین را در همهی زمانها میخواهد»!
این قول مغالطهای بیش نیست زیرا در آیهی مورد بحث، «حصر» در افراد نیست بلکه حصر در موضوع است که تطهیر باشد. مدلول ایجابی این حصر چنین است که: «در این امر و نهی فقط اذهاب رجس و تطهیر را میخوانیم» و مدلول سلبی آن چنین است که: «در این امر و نهی جز اذهاب رجس و تطهیر را نمیخوانیم».
به عبارت دیگر، آیهی ۳۳ سورهی «احزاب» نفرموده: «فقط میخواهیم اهل البیت را تطهیر کنیم و لاغیر» بلکه آیهی شریفه میفرماید: «علت غایی و هدف از این اوامر و نواهی فقط تطهیر و اذهاب رجس است و لاغیر».
بنابراین، چنین حصری به هیچوجه مانع از آن نیست که «ارادهی تشریعی الهی» هم به کلیهی مخاطبین ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ﴾[۳۳]تعلق گیرد و هم به سبب موقعیت خاص اهل البیت در میان مردم، بار دیگر مطلوب خدا به ایشان گوشزد شده و از ایشان مؤکداً خواسته شود.
آری، عمومیت ذیل آیهی ۶ سورهی مائده که تعلق ارادهی طهارت را شامل همهی مؤمنین شمرده، مانع است که بگوییم: ارادهی الهی بر طهارت عدهای معدود تعلق گرفته است اما به هیچوجه مانع از آن نیست که مطلوب آیهی مذکور، یک بار دیگر از برخی مؤمنین که دارای موقعیت خاصی هستند با تأکید، خواسته شود. به عنوان مثال، اگر معلمی به شاگردان خود بگوید: درس بخوانید و بی توجهی نکنید و تعالیم معلم را به خوبی بیاموزید و سپس به دو یا سه تن از دانشآموزان که مورد توجه سایرین هستند و رفتارشان بر دیگران تأثیر میگذارد، بگوید: با انضباط باشید و درسهایتان را به دقت و با جدیت فراگیرید، وقت خود را بیهوده و به بازی تلف نکنید و توصیههای معلم خود را از یاد نبرید، این دو خواسته هیچ تفاوتی با هم ندارند. بلکه تفاوت این دو دسته از دانشآموزان در میزان و مراتب انتظاری است که در عمل به خواستههای معلم، متوجه آنهاست.
[۳۳]- که نبی اکرم صو حضرت علی و همسر و فرزندان بزرگوارش را نیز شامل میشود.