تعریف عصمت
عصمت در لغت به معنی منع است، گفته شده: (عَصَمَهُ یَعصِمُهُ عصماً أي منعه ووقاه واعتَصَمَ فلانٌ بالله أي امتنع بلطفه من المعصیة)،بعضی گفته‌اند عصمه یعنی او را منع کرد و حفظ نمود و فلانی به خدا اعتصام کرد یعنی خداوند به لطف خود او را از گناه منع کرد، (ابن قتیبه) می‌گوید عصمه به معنی منع است و عصمت در دین به معنی منع شدن از معاصی و گناه می‌باشد.
و اما عصمت در اصطلاح اهل سنت و جماعت صفتی است برای پیامبران چون پیامبران وظیفه را به جا آورده و رسالت را تبلیغ و ادا نموده، هیئت عالی علمای عربستان سعودی قضیه عصمت را به صورت کامل و جامع بیان کرده بدین گونه: (پیامبران بعضی اوقات خطا و اشتباه از ایشان صورت می‌گیرد، و اما خداوند متعال ایشان را در خطا ثابت نمی‌گذارد بلکه خطای ایشان را بیان می‌کند و این هم رحمت خداست هم نسبت به خود پیامبران و هم نسبت به امت‌هایشان، و از اشتباهات ایشان چشم‌پوشی می‌کند و توبه ایشان را قبول می‌کند از برکت فضل و رحمت خودش و خداوند غفور و رحیم است) [۱]اما شیعه امامیه کلمه عصمت را آنچنان تعریف کرده‌اند: قوه‌ای است در عقل که صاحب عقل را از مخالفت کردن تکلیف منع می‌کند علی رغم آنکه از قدرت بر مخالفه و حرکت در جهت خلاف تکلیف برخوردار است،) [۲]شکی نیست که این تعریف باطل است چون با اصول لغت و شرع و عقل سالم مخالف است و سر ستیز دارد.
[۱] فتاوي اللجنة الدائمة ج۳/۲۶۴ [۲] الشيعة في عقائدهم وأحكامهم، للكاظمي القزويني ص ۳۲۲