(اول قرآن)
خداوند می‌فرمایند: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تُؤَدُّواْ ٱلۡأَمَٰنَٰتِ إِلَىٰٓ أَهۡلِهَا وَإِذَا حَكَمۡتُم بَيۡنَ ٱلنَّاسِ أَن تَحۡكُمُواْ بِٱلۡعَدۡلِۚ إِنَّ ٱللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِۦٓۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ سَمِيعَۢا بَصِيرٗا ٥٨﴾[النساء: ۵۸].
ترجمه: «خدا به شما امر می‌کند که امانت را البته به صاحبانش باز دهید و چون حاکم بین مردم شوید داوری به عدالت کنید همانا خداوند شما را پند نیکو می‌دهد که خدا به هر چیز آگاه و بصیر است».
خمینی به این آیه برای درست و خوب معرفی کردن بدعت گذاری خویش استدلال می‌کند و می‌گوید (این آیه خطاب به کسانی است که امور را به دست می‌گیرند).
و این آیه خطاب به قاضی‌ها نیست زیرا قضات جزئی از حکومت هستند. [۲۸]
[۲۸] الحکومة الاسلامیة، ج۲/٧۳۸.