۲۰- دوست و رفیق صالح و نیکوکار داشتن
عمر بن خطاب در مورد نعمت داشتن رفقا و دوستان صالح و خوب می‌فرماید: «بعد از إسلام بهترین چیزى که به بندۀ مسلمان داده می‌شود برادرى صالح و پاک دامن است»، پس اگر یکى از شما محبت و مهربانى از برادر خود دید به او بپیوندد و او را ترک نکند.
و همچنین مىفرماید: «اگر در راه خدا نمىرفتم و یا پیشانیم را براى خدا بر خاک نمىگذاشتم و یا با برادران و مردم صالح و خوب که گفتار و رفتار نیک دارند نمىنشستم دوست داشتم در این دنیا نبودم و به خداوند پیوسته بودم».
و شاعر مىگوید:
أنت في الناس تقاس
بالذي اخترت خليلا
فاصحب الأخيار تعلو
وتنل ذكراً جميلا
تو با مردمى مقایسه می‌شوى که با آنها دوست و یاور شدى.
پس نیکوکاران و پاکدامنان را به رفقت و صحبت خود گیر تا سربلند شوى و اسم و رسم خوب در جامعه بدست آورى.
باریتعالى آنانیکه در راه خدا و براى خدا دوست دارند مدح و تمجید کرده، چنانکه می‌فرماید: ﴿ٱلۡأَخِلَّآءُ يَوۡمَئِذِۢ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلۡمُتَّقِينَ٦٧﴾[الزخرف: ۶٧]. «در آن روز (یعنى: قیامت) دوستان همه با یکدیگر دشمن هستند بجز متقیان» [۶].
[۶] یعنى وقتى روز قیامت می‌آید أخلاء و أحباء و دوستان دنیا همه دشمن یکدیگر خواهند بود و آن دوستى و محبت و مودت تبدیل به دشمنى می‌شود، زیرا دوستى دنیا در معصیت خداوند بوده است، بجز مؤمنان و متقیان و نیکوکاران که أمر به معروف و نهى از منکر می‌کردند، مودت و محبت آنان باقى خواهد ماند. زیرا محبت آنها در راه خدا و براى خدا بوده، و کسى که چنین باشد محبت او باقى خواهد ماند و منفصل نخواهد شد بلکه محبت آنها بیشتر خواهد بود به خلاف کسانیکه محبت آنها براى شهوت و زشت‌کارى و معصیت خدا بوده است.