۴٩- یاد آوری
وا حسرتى وا شقواتي
من يوم نشر كتابيه
وا طول حزنى إن أكن
أوتيته بشماليه
وإذا سئلت عن الخطاء
ماذا يكون جوابيه
وا حرّ قلبى أن يكون
مع القلوب القاسية([۴۴]
جاى بس افسوس و بدبختى است روزى که کتابم گسترده شود.
واى بر طولانى بودن غم و اندوهم اگر کتاب أعمالم را به دست چپ من دهند.
و اگر از گناهان و اشتباهاتم سؤال شوم پس جوابم چه خواهد بود؟
واى بر گرمى و تاب و تبى قلبم اگر با قلب‌هاى بى‌عاطفه و سخت باشد.
[۴۴] از کتاب (الرقائق) نوشتهء محمد راشد.