۴٧- دعاى همّ و غم و أندوه
رسول اکرم صمی‌فرمایند: «مَا أَصَابَ أَحَداً قَطُّ هَمٌّ وَلاَ حَزَنٌ فَقَالَ اللَّهُمَّ إِنِّى عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ وَابْنُ أَمَتِكَ نَاصِيَتِى بِيَدِكَ مَاضٍ فِىَّ حُكْمُكَ عَدْلٌ فِىَّ قَضَاؤُكَ أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِى كِتَابِكَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِى عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِى وَنُورَ صَدْرِى وَجَلاَءَ حُزْنِى وَذَهَابَ هَمِّى. إِلاَّ أَذْهَبَ اللَّهُ هَمَّهُ وَحُزْنَهُ وَأَبْدَلَهُ مَكَانَهُ فَرَجاً. قَالَ فَقِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَلاَ نَتَعَلَّمُهَا فَقَالَ بَلَى يَنْبَغِى لِمَنْ سَمِعَهَا أَنْ يَتَعَلَّمَهَا» [۳٩].
«هر کس از شما که دچار نگرانى و دلتنگى شود با خواندن این دعا نگرانى او برطرف شده به خوشحالى تبدیل می‌شود: خدایا من بندۀ تو هستم، و فرزند بندۀ تو هستم [۴۰]، و فرزند کنیز تو هستم [۴۱]، پیشانى ام در دست تو است، حکم تو بر من جارى است، فیصلۀ تو در مورد من عین عدالت است، به همۀ اسمهایت که تو خودت را به آن نامیده‌اى یا به یکى از خلقت آموزش داده‌اى یا در علم غیب به خود اختصاص داده‌اى از تو مسئلت دارم تا این قرآن عظیم را بهار دلم، نور سینه‌ام، و بر طرف‌کنندۀ حزن و اندوهم قرار دهی؛ به رسول اکرم صگفته شد: آیا آن را یاد بگیریم؟ فرمودند: کسیکه آن را بشنود بایستى آن را یاد بگیرد».
[۳٩] إمام أحمد در مسند با سند صحیح. [۴۰] مقصود پدر است. [۴۱] مقصود مادر است.