مقدمه
سلام و درود بر محمد رسول خدا و خاندان پاکش و اصحاب گرانقدرش.
هدف از نگارش این کتاب نشان دادن وجوه مشترک میان حضرت علی علیه السلام و شیخ الاسلام ابوالعباس احمد بن تیمیه / [۱]می‌باشد. شاید اگر خواننده‌‌ای شیعی مذهب این مطالب را بخواند خنده‌اش بگیرد و بگوید: آخر علی را با ابن تیمیه چه کار؟ و راه و روش و عقیده این دو نفر از آسمان تا به زمین است، و با خود فکر کند که ابن تیمیه اصلا علی را قبول نداشته و حتی دشمن او و شیعیان او می‌باشد. آری، با چنین تبلیغاتی منفی که در ایران علیه ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب [۲]می‌شود جای تعجب ندارد که مردم و عوام بی‌سواد چنین طرز فکری هم داشته باشند، در ایران حتی نسبت به اهل سنت هم نظری منفی می‌باشد، چه برسد به ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب که اصلاً اسم آنها را نمی‌توان برد.
چون آخوندها و شبه محققین تا می‌توانند به آنها دروغ و تهمت می‌زنند و می‌گویند: هر کس هم از اینان پیروی می‌کند وهابی است، و آنها را دشمن درجه یک اهل بیت می‌دانند و خود را فقط دوستدار اهل بیت می‌دانند (البته بیشتر دوستدار قبور اهل بیت)، ولی ما در اینجا مطالبی را ذکر می‌کنیم که نشان خواهد داد علی و ابن تیمیه هر دو دارای یک راه و روش بوده‌اند [۳]، و آن هم چیزی نیست جز دعوت به اسلام خالص و به دور از بدعت‌ها.
از نظر خرافیون در ایران هر کس به اسلام خالص دعوت کند فردی غیر قابل قبول است، ولی مجلسی و کلینی و دیگر علمای ایشان که هزاران مطلب خرافی در کتب خویش دارند عالمان حقیقی می‌باشند و فقط باید از آنان تبعیت کرد، حضرت علی ÷فرموده: «النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا». یعنی: مردم دشمن چیزی هستند که آن را نمی‌دانند (نهج البلاغه، حکمت ۴۳۸). در مورد شیخ الاسلام ابن تیمیه نیز همینطور می‌باشد و اگر به شخصی از شیعیان بگویی تو کدام یک از کتب ابن تیمیه یا محمد بن عبدالوهاب را خوانده‌ای؟ جوابی ندارد که بدهد و فقط کورکورانه و از روی تقلید از علما و مردم دیگر با محمد بن عبدالوهاب و ابن تیمیه و اهل سنت دشمن است، و آنها را قبول ندارد، کتاب منهاج السنة النبوية نوشتۀ شیخ الإسلام ابن تیمیه که مختصر آن با عنوان «رهنمود سنت در رد اهل بدعت» توسط علامه گرانقدر سید ابوالفضل برقعی /ترجمه شده است، ولی در ایران به هیچ عنوان چاپ نمی‌شود، و حتی در روی اینترنت و سایت اهل سنت نیز فیلتر و بسته می‌باشد تا مبادا کسی آن را بخواند و هدایت شود.
حال می‌پردازیم به وجوه مشترک بین حضرت علی ÷و شیخ الاسلام ابن تیمیه:، و ابتدا هم از مسئله قبور شروع می‌کنیم، چون مسئله قبور شدیداً مورد علاقه شیعیان است، و از مهم‌ترین اصول مذهب ایشان می‌باشد، و تنها مشکل اسلام از نظر یک شیعه نبودن گنبد و بارگاه روی قبور ائمۀ بقیع است [۴].
[۱] تقی الدین احمد بن عبدالحلیم بن عبدالسلام مشهور به شیخ الاسلام ابن تیمیه الحرانی الدمشقی الحنبلی، متولد شهر حران در شمال شرقی جمهوری ترکیه، از فقها و دانشمندان مشهور دنیای اسلام می‌باشد که به اسلام خالص دعوت می‌کرده است، و با خرافیون مبارزه می‌کرده است، و در سال ۷۲۸ قمری در زندان قلعه دمشق به رحمت الهی پیوست، و کتاب‌های بسیاری نیز تالیف کرده است، از جمله: منهاج السنة، الفتاوی الکبری، تعارض الحسنات والسیئات، الحمویة الکبری، نقض المنطق، العقیدة الواسطیة، رفع الملام عن أئمة الأعلام، و بسیاری از کتب دیگر. [۲] شیخ محمد بن عبدالوهاب متولد ۱۱۱۵ ق، در شهر کوچک العیینة، واقع در عربستان، امام و عالم دینی بوده که او نیز به اسلام خالص و بدون بدعت دعوت می‌کرده است، و در دعوت خود از آراء شیخ الاسلام ابن تیمیه نیز استفاده نموده، و بعضی از کتب وی: الأصول الثلاثة، القواعد الأربعة، کتاب التوحید، رسالة نواقض الإسلام می‌باشند، و در سال ۱۲۰۶ ق در منطقه در الدرعیه به رحمت الهی پیوست. [۳] جالب است که پاسخ اکثر شبهات شیعه در خود نهج البلاغه می‌باشد که در اکثر منازل ایشان نیز یافت می‌شود و ما نیز بیشتر سخنان حضرت علی ÷را از نهج البلاغه آورده‌ایم تا بتوانند به آن مراجعه کنند. [۴] و برای همین است که می‌بینی وقتی یک شیعه از حج بر می‌گردد تنها صحبت و مشکل و ناراحتی او نبودن گنبد و بارگاه روی قبور امامان در بقیع می‌باشد و می‌گوید: وای بر امامان مظلوم ما که غریبانه آنجا خفته‌اند! و فکر می‌کند امامان زیر قبر خوابیده اند و از داخل قبر از وضعیت بیرونی قبر ناراحت هستند و نمی‌داند که آنها در حیات خویش هم علاقه‌ای به زینت‌های دنیوی نداشته‌اند.