مسئله عصمت

یکی دیگر از اشتباهات شیعه، دادن مقام عصمت به حضرت علی ÷و امامان دیگر است، در صورتیکه حتی در قرآن عصمت انبیاء هم ذکر نشده، و تنها می‌توان گفت: انبیاء در آوردن وحی و تبلیغ دین و رسالت معصوم بوده‌اند ﴿وَمَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ ٣﴾[النجم: ۳]. ولی در موارد دیگر از جمله امور دنیوی معصوم نبوده‌اند، ولی به محض ارتکاب عملی اشتباه از طریق وحی مطلع و آگاه می‌شده‌اند که موارد آن در قرآن بسیار است، مثل آیات نازل شده در ابتدای سوره عبس که پیامبر صوقتی آن نابینا (عبد الله بن ام مکتوم س) به پیش او آمد چهره درهم کشید و پاسخ او را نداد و او ناراحت به بیرون برگشت که ناگهان وحی به صورت خطاب تند به پیامبر صنازل شد و او را از خطایی که کرده بود آگاه کرد؛ همینطور در ابتدای سوره تحریم که خطاب به پیامبر صآمده: چرا چیزی را که خدا برای تو حلال کرده حرام کردی؛ و در سوره توبه/۴۳ خطاب به پیامبر صآمده: خدا تو را ببخشد چرا قبل از اینکه دروغگو از راستگو بر تو معلوم شود بدانها اجازه دادی؛ و همینطور در سورۀ احزاب/۳۷ خطاب به پیامبر صآمده: از خدا سزاورتر بود بترسی تا از خلق؛ و همینطور در سوره کهف/۲۳/۲۴ که خطاب به پیامبر صآمده: مگو کاری را فردا انجام می‌دهم و ان شاءالله بگو؛ و همینطور در موردی که نباید پیامبر صو مومنین بر میت منافقین نماز می‌خواندند و نباید برای آنها طلب آمرزش می‌کردند (توبه/۱۱۳)؛ همینطور در مواردی که حضرت موسی ÷با آن مرد عالم (بعضی می‌گویند: خضر، ولی نامی از خضر در آیات نیست) همسفر شد و قرار بود به کارهایی که او انجام می‌دهد اعتراض نکند ولی حضرت موسی هر بار اعتراض کرد تا سه مرتبه و در آخر هم از یکدیگر جدا شدند (مثل اعتراض به شکستن کشتی توسط او یا کشتن پسر بچه) که در سوره کهف شرح آن آمده است؛ همینطور در مورد حضرت داود ÷که به اشتباه در مورد دو نفری که پیش او آمدند قضاوت نمود که البته امتحان شد، و فوری به درگاه خدا توبه نمود که در سوره ص/۲۱/۲۲/۲۳/۲۴ آمده است؛ و اما در مورد امامان دیگر وحی بدانها نمی‌شود تا از خطای خود مطلع شوند، البته شیعه معتقد به قطع وحی نیست، و می‌گوید: پس از رحلت پیامبر صباز جبرئیل فرود می‌آمده، و گویا مسئله خاتمیت را قبول ندارند، البته وقتی با ایشان مسئله خاتمیت را مطرح کنی می‌گویند: ما قبول داریم ولی در واقع چنین نیست، حضرت علی ÷در نهج البلاغه خطبه ۱۳۳ فرموده: «خداوند با فرستادن پیامبر صوحی را ختم کرده است» و در خطبه۲۳۵ به هنگام غسل دادن پیامبر صفرموده: «با مرگ تو رشته پیامبری و فرود آمدن پیام و اخبار آسمانی گسست». و اما در مورد عصمت حضرت علی ÷در نهج البلاغه نامه ۷۱ به منذربن جارود عبدی فرموده: «همانا شایستگی پدرت مرا نسبت به تو فریب داد و گمان کردم همانند پدرت می‌باشی و راه او را می‌روی». همینطور در خطبه ۷۸ حضرت علی ÷در دعا از خداوند طلب عفو و بخشش کرده است، حال علمای شیعه می‌گویند: اینکار حضرت برای تعلیم دعا به ما بوده تا ما یاد بگیریم، قابل توجه است که عبدالله بن عباس که از یاران نزدیک امام بوده برای او قائل به عصمت نبوده است، و در مورد طریقه عزل معاویه با حضرت علی ÷مخالف بوده، و به حضرت علی پیشنهاد می‌دهد که معاویه را نگه دار و پس از آرام شدن مملکت او را عزل کن (تاریخ طبری ج ۶ ص ۳۰۸۹) که حضرت علی قبول نمی‌کند و در پاسخ می‌گوید: بر تو است که رای خود را به من بگویی، و من باید پیرامون آن بیندیشم، آنگاه اگر خلاف نظر تو فرمان دادم باید اطاعت کنی. (نهج البلاغه حکمت ۳۲۱).

و در خطبه ۲۱۶ فرموده: «پس از گفتن حق یا مشورت دادن به من خودداری نکنید زیرا خود را از آن که اشتباه کنم مصون نمی‌دانم مگر آنکه خداوند مرا حفظ کند».

در مقابل این خطبه شیعه دوباره دست به تاویل می‌زند و می‌گوید: امام در خیلی از امور مشورت می‌کرده است، و نظر بقیه را اجرا می‌کرده که در بعضی اوقات نتیجه آن خیانتکار شدن بعضی از والیان می‌شده است، و امام همیشه از علم غیب خود استفاده نمی‌کرده است!!! و در شرایطی مجاز نبوده از آن استفاده کند!!! در جواب می‌گوئیم: پیامبر صطبق آیات بسیاری از قرآن مثل اعراف / ۱۸۸ علم غیب نداشته است، و در همین آیه آمده که اگر علم غیب داشتم حتما از آن استفاده می‌کردم، حال چرا علی علم غیب داشته ولی استفاده نکرده؟! و پیامبران در هنگام خطا توسط وحی مطلع می‌شده‌اند، حال چطور پس از ختم وحی (خاتمیت) باز به امامان وحی می‌شود؟! و تازه علم غیبی که از آن استفاده نشود و به کار حکومت و مردم نیاید چه فایده‌‌ای دارد؟! اگر به قول شما حضرت علی از علم غیب خود استفاده نکرده و در نتیجه باعث خیانتکار شدن والیان و سست شدن و انحراف حکومت اسلامی شده، پس فرق او با عمر و ابوبکر چیست؟! شما آنها را نیز فاقد علم غیب می‌دانید و می‌گوئید: صلاحیت حکومت را نداشته‌اند و باعث انحراف اسلام شده‌اند، پس هیاهوی شما برای دادن خلافت به علی چیست؟! و مگر علم غیب، نوار یا سی دی می‌باشد تا بخواهد به آن رجوع کند؟!! و آن را به کار گیرد.

یا می‌گویند: حضرت علی فرموده: خود را مصون از خطا نمی‌دانم مگر آنکه خدا مرا حفظ کند، و خدا او را حفظ می‌کرده چون او دارای عصمت بوده است، در جواب می‌گوئیم: این در مورد همه است، و خدا هر کس را حفظ کند از خطا مصون خواهد ماند، و اگر حضرت علی دارای عصمت بود و هرگز به هیچ عنوان خطایی نمی‌کرد، دیگر گفتن این جمله بی‌معنا بود که به من مشورت دهید چون خود را مصون از خطا نمی‌دانم مگر اینکه خدا مرا حفظ کند، و این را کسی می‌گوید که ممکن است خطا بکند و مشورت بخواهد.

حضرت علی ÷در خطبه ۹۰ نیز فرموده: «پس از محمد صحجتی نیست» و نگفته که من خودم حجت الهی هستم.

پس در مورد عصمت هم حضرت علی ÷چنین ادعایی نداشته، و شیخ الاسلام ابن تیمیه نیز در مورد او چنین نظری نداشته، و در مورد او غلو نمی‌کرده است، گاهی مردم فکر می‌کنند غلو تنها دادن مقام خدایی به امامان است. و اگر بدانها بگویی: غلو نکنید، می‌گویند: ما هرگز غلو نکرده‌ایم، و خدا را جدا از امامان به عنوان پروردگار جهان قبول داریم، و درست همان خدایی را قبول دارند که مشرکین مکه هم قبول داشته‌اند، در سوره مومنون /۳۸/۸۵/۸۷/۸۹ و عنکبوت/۶۱/۶۳ و لقمان/۲۵ و زمر/۳۸ و زخرف/۸۷ آمده که وقتی در مورد آفریدگار جهان و خداوند از آنها سوال می‌شده مشرکین می‌گفته‌اند: همانا خدا آفریدگار جهان است، ولی چون قائل به واسطه برای خداوند بوده‌اند که در سوره‌های زمر/۳ و یونس/۱۸ و احقاف/۲۸ آمده است بنابراین مشرک خوانده شدند.

شیعیان باید بدانند که غلو تنها به معنی علی را جای خدا گذاشتن نیست، و این که دیگر غلو نیست، بلکه بزرگترین درجه از شرک و کفر است، و غلو یعنی اینکه صفتی را که در پیامبر و یا امام نبوده برای او قائل باشی مثل همین عصمت یا علم غیب یا معجزات عجیب و غریبی که برای امامان ثبت شده است، یا تعریف و تمجیدهایی که در مورد آنها شده که مثلاً اگر ما نبودیم خداوند عبادت نمی‌شد و باران نمی‌بارید و آسمان به زمین می‌افتاد و رزق بندگان قطع می‌شد و آبهای شیرین ولایت ما را قبول کردند ولی آبهای شور قبول نکرده‌اند و برای همین شور شدند!!! و یا می‌شنوی که می‌گویند: گوشت گوسفندی را دور حرم امام حسین ÷چرخانده‌اند و بعد دیگر آن گوشت پخته نمی‌شده است، چرا؟ چون دیگر به آتش حرام شده است!! بخاطر اینکه دور قبر امام حسین چرخیده است!! پس آتش جهنم هم در آن جهان بر ما حرام می‌شود، چون هر روز قبر حسین را طواف می‌کنیم!!! یا اینکه هر کس قطره‌‌ای اشک در عزای حسین ریخت در آن جهان امام حسین شفاعت او را می‌کند!! یا وقتی که امامی به دنیا می‌آید به سجده می‌رود و فلان سوره را هم می‌خواند!! و صدها خرافات دیگر که همگی ساخته و پرداختۀ غالیان است.