تجلیل اسلام از مقام مادر
خداوند متعال فرموده است: ﴿۞وَٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗا﴾[النساء: ۳۶] . تنها خدا را عبادت کنید و هیچ چیزى را شریک او مکنید و با پدر و مادر خود نیکى کنید.
یعنى با پدر و مادر به نیکى و نرمى باید رفتار کرد، و در پاسخ گفتن به آنها نباید درشتى نمود نباید نگاه را به سوى آنها تیز کرد، نباید سر آنها داد کشید بلکه چنان در مقابل آنها خود را پایین بگیرید که غلام و نوکر در برابر مولایش خود را ضعیف و ناتوان نشان مىدهد.
همچنین خداوند متعال فرموده است:
﴿۞وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنًاۚ إِمَّا يَبۡلُغَنَّ عِندَكَ ٱلۡكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوۡ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَآ أُفّٖ وَلَا تَنۡهَرۡهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوۡلٗا كَرِيمٗا ٢٣ وَٱخۡفِضۡ لَهُمَا جَنَاحَ ٱلذُّلِّ مِنَ ٱلرَّحۡمَةِ وَقُل رَّبِّ ٱرۡحَمۡهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرٗا ٢٤﴾[الإسراء: ۲۳ - ۲۴] .
پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکى کنید. هرگاه یکى از آن دو و یا هر دوى ایشان نزد تو به سن پیرى برسند اُف به آنان مگو و بر ایشان داد مزن و با سخنان محترمانه با آن دو سخن بگو و بال تواضع و مهربانى را بر ایشان فرود آور و بگو: پروردگارا ایشان را مرحمت بفرما همانگونه که آنان در کوچکى مرا بزرگ نمودند.
خداوند در این دو آیه بندگان خود را به عبادت و یگانه پرستى خود فرا خوانده است، و همراه با امر به عبادت خود نیکى به پدر و مادر را ذکر کرده است، که این خود بیانگر اهمیت اکرام به پدر و مادر است. همچنین فرزند مجاز نیست سخن زجرآورى مانند کلمه «اف» که کمترین مراتب سخن زشت را دارد به پدر و مادر خود بگوید و نباید فرزندان بر پدر و مادر خویش پرخاش کنند و سخن زشتى نسبت به پدر و ماد خود به زبان بیاورند، بلکه والدین و به ویژه مادر خود را با نرمى و مهربانى و سخنهاى نیکو مورد خطاب قرار دهند.
مردى نزد پیامبرجآمد و گفت: «يا رسول اللّه! من أحق بحسن صحابتي؟ قال أمك: قال: ثم من؟ قال: أمك قال: ثم من؟ قال: أمك قال: ثم من؟ قال: أبوك». چه کسى به خوشرفتارى من سزاوار است؟ فرمود: مادرت، گفت: {متفق علیه} پس از او چه کسى؟ گفت: مادرت، گفت: باز کدام؟ گفت: مادرت، و پس از آن فرمود پدرت.
مىبینیم که پیامبرجسه بار سفارش کرد که با مادر نیکى کنید و این تجلیل و احترامى است که مادر، در اسلام مستحق آن گردیده است.