خلیفه زن ناتوان را نجات مى‏دهد

هنگامى که پادشاه روم وارد سرزمین‌هاى اسلامى شد، مردان را شهید و زنان و کودکان را اسیر کرد، و مسلمانانى که زنده به دست او مى‏افتادند چشم‌هایشان را در مى‏آورد و گوش و بینى آن‌ها را مى‏برید.

به معتصم خلیفه وقت مسلمین خبر رسید که، زنى هاشمى به دست رومى‏ها اسیر شده، فریاد زده است: «وامعتصماه»، معتصم به دادم برس. وقتى این جریان را براى معتصم بازگو کردند بلافاصله از تختش بلند شد و فریاد زن را جواب داد که «لبیک، لبیک» و بلافاصله برخاست و در قصرش فریاد زد: که حرکت کنید، سپس بر مرکب خود سوار شد، سبدى به همراه داشت که در آن توشه راه خود را گذاشته بود، عبدالرحمن بن اسحاق قاضى بغداد و شعبه بن سهل را با ۳۲۸ نفر مرد عادل فرا خواند و آن‌ها را گواه گرفت که او تمام دارایى خود را سه قسمت مى‏نماید یک سوم، مال فرزندانش خواهد بود و یک سوم در راه خدا وقف مى‏باشد و یک سوم از غلامانش خواهد بود، سپس همراه گروهى از فرماندهان جنگى حرکت کرد و در قسمت مغربى رود دجله اردو زد، نهایتا پس از مدتى جنگ و مبارزه با رومیان، بر آن‌ها پیروز گشت و روم را شکست داد.

از این داستان مى‏توان به اهمیت مقام زن و بزرگداشت آن در اسلام پى برد مى‏بینیم که خلیفه معتصم همراه ارتش خود براى نجات زنى که دست رومى‏ها اسیر شده و فریاد برآورده که او را کمک کنند حرکت مى‏کند و نداى آن زن را لبیک مى‏گوید و براى رهاى‏اش خودش و لشکریانش براى جنگ با کفار آماده مى‏شوند تا اینکه مى‏جنگد و زن مظلوم را کمک مى‏نماید، که این خود بیانگر غیرت مسلمین و دفاع آن‌ها از زنان است.