حرمت قتل زنان در جنگ
دین اسلام، زن را چنان مورد اکرام قرار داده است که کشتن زنان و کودکان و پیرمردان را در جنگ حرام قرار داده است، مگر در صورتى که زنان و کودکان و پیرمردان به جنگ بر خیزند، آنگاه باید با آن‌ها جنگید.
از انس بن مالکسروایت شده که پیامبرجوقتى لشکرى را مىفرستاد به آن‌ها چنین توصیه مىکرد:
«انطلقوا بإسم اللّه، لا تقتلوا شيخا خافيا، ولا طفلا صغيرا ولا امرأة، ولا تغلوا، وضحوا غنائمكم وأصلحوا وأحسنوا إن اللّه يحب المحسنين» «بروید به نام خدا، پیرمرد سالخورده کودک و زنان را قتل نکنید و خیانت نکنید و غنائم خود را جمع آورى کنید و اصلاح و نیکى کنید که خداوند کسانى را که نیکى مىکنند دوست دارد.
و از عبداللّه بن عمربروایت شده است:
«وجدت امرأة مقتولة في بعض مغازي رسول اللّهجفنهى رسول اللّهجعن قتل النساء والصبيان و في رواية (فأنكر)».
{متفق علیه} «در یکى از جنگ‌هاى پیامبرججسد زنى یافته شد، پیامبر با مشاهده آن از کشتن زنان و کودکان نهى فرمود. و در روایتى آمده است که کشته شدن آن زن را ناپسند دانست.»
وعن رباح بن الربيعسقال: كنا مع رسول اللّهجفي غزوة فرأي الناس مجتمعين على شيء فبعث رجلا فقال: انظر علام اجتمع هؤلاء؟ فجاء فقال: امرأة قتيل، فقال: «ما كانت هذه لتقتل قال: وعلى المقدمة خالد بن الوليد، قال: فبعث رجلا فقال: قل لخالد لا تقتلن امرأة ولا عسيفا»[۲۶] . «از رباح بن الربیعسروایت شده که گفت: ما، در جنگى همراه پیامبرجبودیم آنحضرت متوجه شد که مردم بر چیزى جمع شدهاند کسى را فرستاد و گفت: نگاه کن آن‌ها چرا جمع شدهاند؟ آن مرد برگشت و گفت: زنى کشته شده است، پیامبر« فرمود: نباید این زن کشته مىشد. خالد فرماندهى دسته مقدم جنگ را به عهده داشت پیامبر کسى را فرستاد و گفت: به خالد بگو: مبادا زن یا بردهاى را قتل کنى.»
بدینجهت خاورشناس فرانسوى گفته است: تاریخ، هیچ کشورگشا و فاتحى مهربانتر از کشورگشایان مسلمان نشناخته است.
[۲۶] شیخ آلبانى /در الارواء این حدیث را حسن قرار داده است