شجاعت علیسکجا و شکستن دنده‏ی فاطمه کجا...!

از آن شیعه‏ی محترم پرسیدم در شأن امام هُمام علیسچه می‏گویید که شجاعت و قهرمانی او زبان‏زد خاص و عام شده و به صورت ضرب المثلی در آمده که مورخین کتاب‏ها و ادبیات خود آن را ثبت کرده‏اند و شعرای عرب چهارده قرن است که از او تعریف و تمجید می‏کنند...؟

در جواب گفت: امام علی بن ابی طالب قهرمان قهرمانان و پیشوای امام دلیرمردان است، و او عموزاده‏ی پیامبرصو همسر فاطمه‏ی زهراء است، همه علیسرا می‏شناسند، و همه مردم با شجاعت و قهرمانی او در تاریخ اسلام و مسلمین آشنا هستند.

گفتم: این زیبا است، امام علی حقیقتاً که اینطور و بلکه بیشتر از آن هم بوده، اما من دوست دارم که یک سؤال از تو بپرسم: چه کار می‏کردی اگر کسی در روی همسرت یا فرزندت تف می‏کرد و مظلومانه او را کتک می‏زد، آنگاه در برابر آن انسان چطور دیده می‏شدید، آیا ساکت خواهید شد از آن ستم و از آن تجاوز بدون دلیل، یا انتقام حق خود و همسرت را می‏گیری؟

گفت: اگر چنین اتفاقی برای من بیفتد، اقدام به ادب کردن و زدن او می‏کنم، بلکه با تمام قدرت اقدام به شکست و خورد کردن او می‏نمایم، حتی از این هم فراتر شاید تا حد قتل او هم پیش بروم، چگونه در برابر آن ظلم و تجاوز ساکت بمانم، وخون در رگهایم نجوشد؟

گفتم: با تأسف بسیار شدید، آن چیزی است که شما در حق امامتان علی بن ابی طالب می‏گویید. مگر شما نمی‏گویید: عمر بن خطابسبه خانه‏ی علی رفت تا با اجبار از او برای ابوبکر صدیقسبیعت بگیرد، و چون او را در خانه نیافت و (فاطمه) دخت گرامی پیامبرصآنجا پشت درِ خآنه‌اش ایستاده بود، عمرساقدام به فشار دادن درِ خانه کرد در حالی که فاطمه بین درِ خانه و دیوار قرار داشت، بر اثر آن فشار و ضربه؛ جنین او که بعداً آن را محسن نام نهادند سقط شد، و سپس خانه‌اش را به آتش کشید. مگر این مطالبی نیست که در کتاب‏ها است و آخوندهای شما تبلیغ می‏کنند؟

ای برادر عزیز! شما نسبت به شخص خود راضی به چنین توهینی نیستید، پس چگونه نسبت به امام خود علی بن ابی طالبس‏که امام شجاع و قهرمان نمونه بوده راضی می‏شوید که بگویید از زن خود دفاع نکرده؟

برادر! اگر در این عصر چنین چیزی برای یک (فاسق) اتفاق افتد، به خاطر حرمت و شرف همسرش حتماً انتقام می‏گیرد، بلکه چنانچه شاعر دوره جاهلی می‏گوید:

أصونُ عِرضي بمالي لا أبدده
لا بارك الله بعد العرض بالمال

یعنی: با تمام سرمایه‌ام از حیثیتم محافظت می‌نمایم، به سادگی آن ‌را به باد نمی‌دم، برکت نباد در پول و مالم آنگاه که آبرو و حیثیتم را از دست ‏دهم.

حالا شما برای خود چنین رزالتی را نمی‏پسندید ولی امیر مؤمنان، قهرمان قهرمانان علی بن ابی طالبس، که چگونه در برابر اهانت و کتک زدن و سقط جنین همسرش و سوزاندن منزل او چگونه با تمام ضعف و ذلت ساکت و تسلیم نشست!!، امّا زن او چه کسی باشد؟ (فاطمه‏ی زهراء)، دسته ریحانه‏ی پیامبرصو محبوب قلب او .

این سکوت کامل بر شجاعت امام علیسدلالت نمی‏کند، بلکه دلیل ترسویی و ضعف و بزدلی او است، و چنین موضعی او را به(دیوثی) بیشتر نزدیک می‏کند تا (شجاعت).

ما اهل سنّت و جماعت قایل به این نظر توهین‏آمیز به علیسنیستیم و به آن اعتقاد نداریم و به چنین یاوه اعتراف نمی‏نماییم و هرگز آن را تأیید نمی‏کنیم. آن نوع موضعگیری مردانگی هر مردی را زیر سؤال می‏برد، چه رسد به اینکه امام و پیشوای مسلمین باشد، لیکن آیا شیعه‏ی امامیه به وسیله‏ی ساختن این دروغهای تاریخی به او ضربه نمی‏زنند، دروغی که نویسندگان شیعه آن را ابداع و در کتابهایشان ثبت کرده‏اند تا از این طریق عواطف مردم شیعه را برانگیزند، و آن‌ها را وادار به بُغض امیرالمؤمنین عمربن خطابسجدا کننده‏ی حق از باطل در میان این امت؛ کنند!.

به هر حال شما سکوت امام علی را در خصوص قضیه‏ی خلافتی که به- گفته‏ی شما ابوبکرسآن را از او غصب کرده است- توجیه می‏کنید و می‏گویید: اهتمام اول و آخر او وحدت مسلمین و عدم اختلاف آن‌ها بود، با آن که خلافت و امامت همان‏گونه که شما می‏گویید یکی از حق‏هایی است که خداوند پشت هفت آسمان بر آن تصریح نموده است، و پیامبرصمجدداً در (غدیرخم) بر آن تأکید کرد. امّا چه توجیهی برای آن سکوت زشت و شرم آور دارید؟ آن سکوت کاملی که هیچ انسان شرافتمندی نه نسبت به خود و نه نسبت به دیگران آن را نمی‏پسندد؟ حال چه رسد به علی بن ابی طالبسکه قهرمان و دلاور اسلام است؟