توقیع نهایی امام زمان و داستان ایجاد مسجد جمکران

حضرت آیت الله العظمى گلپایگانى

حجة الاسلام سید محمّد باقر گلپایگانى فرمودند: براى پدرم هر زمانى که بعضى مسائل پیش مى‌آمد به مسجد جمکران مى‌رفتند، گاهى اوقات صبح جمعه و گاهى ظهر و یا بعد از ظهر هم که بود مى‌فرمود: مى‌خواهم بروم جمکران، حالا یا چهارشنبه یا سه شنبه یا دوشنبه یعنى معتقد به چیزى نبود. و گاهى اوقات نماز جماعت در آن‌جا برپا مى‌کردند. در ایام جنگ تحمیلى یک شب آقاى خلیلیان زنگ زد و گفت خدمت آقا (آیة الله گلپایگانى)/عرض کنید که الان در یکى از محورهاى مهم بچه‌ها در حال محاصره گازانبرى دشمن قرار گرفتند که اگر دشمن موفق شود دیگر چیزى از ما باقى نمى ماند به آقا بگوئید دعا کنند وقتى به آقا عرض کردیم دقیقاً خاطرم نیست که بعد از نماز صبح بود یا وقت دیگر بود که آقا مشرف شدند مسجد جمکران صبح دو مرتبه آقاى خلیلیان زنگ زد و گفت: بصورت معجزه آسائى عملیات دشمن با شکست مواجه شد و رزمندگان ما از محاصره بیرون آمدند و تعداد زیادى از دشمن اسیر و کشته شدند. یکى از علماء حوزه از حضرت آیت الله العظمى آقاى حاج سید محمّد رضا گلپایگانى نقل کرد که ایشان فرمودند: در عصر آیت الله العظمى مرحوم شیخ عبد الکریم حائرى که عده محصلین حوزه علمیه قم به چهارصد نفر رسیده بود، در زمستانى طلاب از حاج شیخ محمّد تقى بافقى که مقسم شهریه مرحوم حاج شیخ بود عباء زمستانى خواستند و ایشان از مرحوم حائرى خواستند آیت الله حائرى فرمودند: چهارصد عبا از کجا بیاورم، گفت: از حضرت صاحب الزمان÷بگیر. فرمود: من راهى ندارم، گفت: پس من ان‌شاء الله مى‌گیرم و شب جمعه به مسجد مقدّس جمکران رفته و روز جمعه به مرحوم حاج شیخ حائرى گفت: آقا صاحب الزمان÷وعده فرمودند فردا که شنبه است چهارصد عبا را مرحمت کنند. و روز شنبه به وسیله مردى از تجار عباء رسید و بین طلاب تقسیم کردند.