حضرت آیت الله مصباح یزدى
در سال‌هاى نخستین ورود ما به قم (۱ ـ ۱۳۳۲) اگر شب جمعه‌اى مى‌خواستیم به مسجد جمکران برویم وسیله نقلیه نبود و هرکس مى‌خواست، پیاده مى‌رفت. بعد از چند سال یک ماشین جیپ آن هم بدون دَرِ و پیکر مى‌آمد مقابل قبرستان نو مى‌ایستاد و یک ساعت طول مى‌کشید که مسافر پیدا کند و حرکت کند آنجا هم که مى‌رفتیم نه برق بود و نه چراغى و کم و بیش شمار زائران به ده تا پانزده تن مى‌رسید امّا امروز مى‌بینید از گوشه و کنار و حتى دورترین نقاط کشور عاشقان و زائران بى‌شمارى به این مرکز عشق و انتظار گسیل مى‌شوند.
این‌ها از افاضات این علمای نان خور دولت است که خواندید.
و اما ای خواننده گرامی! بهتر است با ندای قرآن همنوا شویم.
﴿وَذَرِ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَعِبٗا وَلَهۡوٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ وَذَكِّرۡ بِهِۦٓ أَن تُبۡسَلَ نَفۡسُۢ بِمَا كَسَبَتۡ لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٞ وَلَا شَفِيعٞ وَإِن تَعۡدِلۡ كُلَّ عَدۡلٖ لَّا يُؤۡخَذۡ مِنۡهَآۗ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أُبۡسِلُواْ بِمَا كَسَبُواْۖ لَهُمۡ شَرَابٞ مِّنۡ حَمِيمٖ وَعَذَابٌ أَلِيمُۢ بِمَا كَانُواْ يَكۡفُرُونَ٧٠﴾[الأنعام: ۷۰].
«و رها کن کسانى را که آیین (فطرى) خود را به بازى و سرگرمى گرفتند، و زندگى دنیا، آن‌ها را مغرور ساخته، و با این (قرآن)، به آن‌ها یادآورى نما، تا گرفتار (عواقب شوم) اعمال خود نشوند! (و در قیامت) جز خدا، نه یاورى دارند، و نه شفاعتکنندهاى! و (چنین کسى) هر گونه عوضى بپردازد، از او پذیرفته نخواهد شد؛ آن‌ها کسانى هستند که گرفتار اعمالى شدهاند که خود انجام دادهاند؛ نوشابهاى از آب سوزان براى آن‌هاست؛ و عذاب دردناکى بخاطر اینکه کفر مىورزیدند (و آیات الهى را انکار) مىکردند».
وإنا إن شاءالله لمهتدون
والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
۲۰/۳/۸۸
محمدرضا زرگر