معاویهسدر زمان خلفای راشدین
خلیفه‌ی اول ابوبکر صدیقس، یزید بن ابی سفیانسرا به صفت سر لشکر و معاویهسرا به عنوان سرباز ومجاهد به شام گسیل کرد. یزید، در آن‌جا موفقیت به دست آورد و دمشق فتح شد. یزیدسنیز به حکمرانی و ولایت دمشق برگزیده شد. (۳۴: ص ۶۰- ۶۳)
خلیفه‌ی دوم عمر بن خطّابس، یزید را در حکمرانی دمشق ابقا کرد و فلسطین و نواحی اطراف آن را بر قلمرو وی افزود. (۱۲: ص ۵۲- ۵۴)
در سال ۱۸ هجری قمری، یزیدسدرگذشت، عمر بن خطابسبرادرش معاویهسرا جانشین وی کرد، (۲۵: ص ۱۳۲)
عمرساز لحاظ فراست و زیرکی جزء بزرگ‌ترین انسان‌ها بود، و از لحاظ افراد شناسی آگاه‌‌ترین آن‌ها بود، و از همه بیشتر ملتزم به حق بود و از همه به حقیقت آگاه‌تر بود. (۲: ص ۴۷۲)
نه عمر بن خطابس، و نه ابوبکرس، هیچگاه منافق و یا کسی از نزدیکانشان را برای ادارۀ امور مسلمین نگماشته‌اند و سرزنش، سرزنش کنندگان در اطاعت از فرمان یزدان آن‌ها را باز نمی‌داشت.
با مرگ عمرس، عثمانسنیز معاویهسرا در جای خود ابقا کرد. بدین ترتیب معاویهسدر زمان خلافت سه خلیفه‌ی نخست، به تدریج در شام، قدرت و محبوبیت کسب کرد ومدت بیست سال به عنوان امیر شام بود. (۲: ص ۴۷۲، ۶: ص ۲۳۲)