مقدمه

الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على محمد خاتم المرسلين، وعلى آله وصحابته أجمعين وبعد:

اصحاب ویاران گرامى پیامبر جشاگردان مکتب نبوت، پیشگامان دین، مشعل هدایت و به شهادت قرآن وسنت بهترین امت، وبرسایر مسلمانان برترى دارند.

صحابهشبه برکت صحبت پیامبر جو به اساس پیشگامى در اسلام، و بنا بر مجاهداتی که در راه الله به خرج داده‌اند، داراى مقام عالى، وجایگاه والاى هستند.

صحابه اشخاصی‌اند که الله در قرآن و پیامبرش جدر احادیث صحیحه محبت و رضایت‌شان را از آن‌ها اعلام داشته است؛ بنابرآن بر ما مسلمانان نیز لازم است که به تأسى از قرآن وسنت به آن‌ها محبت واحترام داشته باشیم.

صحابهشمؤمنان واقعى بودند که دل‌هایشان مملو از ایمان واخلاص، وایمانشان خالصانه، و از آلایش شرک ونفاق پاک بود؛ لذا مى‌بینیم که قرآن در آیه‌هاى متعدد ایمان آن‌ها را اساس و معیار ایمان دیگران قرارداده است که این خود دلیل ایمان راستین آن‌ها است. همانگونه که حدیث‌های صحیح لازم مى‌گرداند که آن‌ها را جز به خیر و نیکى یاد نکنیم.

موضوع صحابه، تنها موضوع تاریخی محض نیست که هر تر و خشکی را که در حاشیه و یا متن کتاب‌های تاریخ دید، بدون تفکیک اینکه از کدام منبع ومصدر اخذ گردیده؟ راوی آن کیست؟ و بدون تشخیص صحت و سقم سند آن، این روایات تاریخی را مدار اعتبار قرار داده، وبر مبنای آن طعن وانتقادی را بر یاران گرامی پیامبر جروا داشت، بلکه بالاتر از آن، قضیه‌ی دین است؛ چون صحابهشسند دین ما هستند، و عدالت آن‌ها به اتفاق اهل سنت از قرآن وسنت به ثبوت رسیده است.

آیات و احادیث صحیح بغض وعداوت با اصحاب، و روا داشتن طعن وسب به آن‌ها را نشانه‌ی کفر، نفاق و بى‌دینى معرفی کرده است..