۱- صحابه معصوم از گناه نیستند
هیچ یک از ایمه‌ی اهل سنت و جماعت، اعتقاد بر معصومیت هیچ کدامی از اصحاب رسول الله جرا ندارند، نه نزدیکان رسول الله ج، و نه پیشگامان دین اسلام، و نه غیر آن‌ها.
امام دهبی در این مورد می‌گوید: «و ما از کسانی هم نیستیم که درباره اصحاب و یا یکی از آن‌ها غلو و افراط داشته باشیم و ادعا نمی‌کنیم که معصوم و از هر گناهی مبرا هستند». (۲۷: ص ۹۳- ۹۴)
بلکه مواردی وجود دارد که برخى از صحابه- چه در حیات پیامبر جوچه بعد از آن- دچار اشتباه شدند؛ زیرا آن‌ها انسانند. البته اشتباهات آن‌ها در برابر نیکى‌هاى بیحد و حصرشان بمثابه‌ی اندک آلودگى است که در بحر بیکران بیافتد.
و از طرف دیگر آن‌ها به مجرد پی بردن به اشتباهات خود به توبه مبادرت می‌ورزیدند، وبه گناه خود اصرار نداشتند. پس اشتباهات آن‌ها به برکت صحبت پیامبر ج، ویا بوسیله‌ی توبه صادقانه و یا به برکت فداکاری‌هایی که در راه اسلام انجام داده‌اند، مورد عفو قرار یافته وباعث رفع درجات آن‌ها گردیده است.
این درباره‌ی گناهانی که حقیقتاً از آن‌ها سرزده باشد، اما درصورتی که به اساس اختلاف نظر، اجتهاد ونگرش دینى آن‌ها بوده باشد، بر مبنای حدیث صحیح حتى درحالت اشتباه خالى از اجر و پاداش نیستند؛ بنابراین نباید با استناد به برخى اشتباهات، آن‌ها را مورد انتقاد واهانت قرارداد، بلکه ما مکلف هستیم که آن‌ها را به نیکی یاد کرده، و از خداوند برایشان آمرزش بخواهیم:
﴿وَٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَلِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ١٠﴾[الحشر: ۱۰].
«کسانى که بعد از آنان [مهاجران و انصار] آمدهاند، مىگویند: پروردگارا بر ما و بر آن برادرانمان که در ایمان آوردن بر ما پیشى گرفتند ببخشاى و در دل‌هایمان نسبت به کسانى که ایمان آوردهاند [هیچگونه] کینهاى مگذار پروردگارا راستى که تو رئوف و مهربانى».