فضیلت معاویهس
بزرگ‌ترین منقبت معاویه بن ابی سفیانساینست که او مانند سایر اصحاب ویاران گرامی افتخار صحبت پیامبر جرا داشت، ودر امت اسلامی هیچ فضیلتی بالاتر از مقام صحبت نیست؛ اصحاب و یاران گرامى پیامبر جبه شهادت قرآن و سنت صحیح بهترین امت، و برسایر مسلمانان برترى دارند به دلایل ذیل:
عن أبي سعيد الخدري سقال: قال النبي ج: «لا تسبوا أصحابي فلو أن أحدكم أنفق مثل أحد ذهبا ما بلغ مد أحدهم ولا نصيفه». (۱۵: ص ۱۳۴۳، ۳۷: ص ۱۹۶۷)
«یاران مرا بد و نا سزا نگویید؛ اگر یکی از شما برابر کوه احد مالی را صدقه نماید، برابر یک مشت و یا نیم مشت صدقه‌ی آن‌ها نمی‌باشد».
ودر حدیث دیگر پیامبر جبهترین عصر، عصر خود، سپس عصر صحابه را قرار داده فرموده است: «خير أمتي قرني، ثم الذين يلونهم، ثم الذين يلونهم». (۱۵: ص ۱۳۳۵)
صحابه مؤمنان واقعى بودند که دل‌هایشان مملو از ایمان و اخلاص و ایمانشان خالصانه، و از آلایش شرک و نفاق پاک بود؛ لذا مى‌بینیم که قرآن در آیه‌هاى:
﴿وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ ءَامِنُواْ كَمَآ ءَامَنَ ٱلنَّاسُ﴾[البقرة: ۱۳].
«هنگامی که بدیشان (منافقان) گفته شود: ایمان بیارید همانگونه که توده‌ی از مردم ایمان آوردند».
﴿فَإِنۡ ءَامَنُواْ بِمِثۡلِ مَآ ءَامَنتُم بِهِۦ فَقَدِ ٱهۡتَدَواْۖ﴾[البقرة: ۱۳۷].
«اگر آنان ایمان بیاورند، همانگونه که شما ایمان آورده‌اید، بیگمان راهیاب می‌گردند...».
ایمان آن‌ها را اساس ومعیار ایمان دیگران قرار داده است که این خود دلیل ایمان راستین آن‌ها است.
آیۀ ﴿وَٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَلِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ﴾[الحشر: ۱۰].
«کسانی که پس از مهاجر و انصار به دنیا می‌آیند، می‌گویند: پروردگارا! ما را و برادران ما را که در ایمان آوردن بر ما پیشی گرفته‌اند، بیامرز، وکینه‌ای در دل‌های ما نسبت به آن‌ها جای مده...».
و حدیث: «لاتسبوا أصحابي؛ فلو أن أحدکم أنفق مثل أحد ذهبا ما بلغ مد أحدهم ولا نصيفه».
لازم مى‌گرداند که آن‌ها را جز به خیر و نیکى یاد نکنیم.
بغض وعداوت با اصحاب، و رواداشتن لعن وسب به آن‌ها نشانه‌ی نفاق و بى‌دینى است.
امام مالک/با استناد به آیۀ: ﴿لِيَغِيظَ بِهِمُ ٱلۡكُفَّارَۗ﴾: [الفتح: ۲۹] مى‌فرماید:
«من أصبح من الناس وفي قلبه غيظ على أحد من أصحاب رسول الله جفقد أصابته هذه الآية».(۳۶: ص ۲۴۷)
یعنى آیه‌ی فوق شامل اشخاصی است که با یکى از یاران پیامبر جعداوت ودشمنى داشته باشد، واو طبق این آیه از زمره‌ی کفار محسوب مى‌گردد.
امام قرطبی این گفتار امام مالک را توضیح داده می‌فرماید: «قلت: لقد أحسن مالك في مقالته وأصاب في تأويله. فمن نقص واحدا منهم أو طعن عليه في روايته فقد رد على الله رب العالمين، وأبطل شرائع المسلمين».(۳۶: ص ۲۴۷)
«امام مالک چه خوب فرموده و استنباط خوبی نموده است! پس شخصی کدام یکی از صحابه را انتقاد نموده، ویا طعنی در روایت او داشته باشد، او در حقیقت گفتار پروردگار عالم را رد کرده، دین اسلام را باطل قرار داده است».
پس هر فضیلت ومنقبتی که در مورد صحابه وارد شده، شامل معاویهسنیز می‌باشد؛ چون او از اصحاب و یاران راستین رسول الله جبود.