اعتقاد مسلمین در مورد صحابه پیامبر ج
با توجه به دلایل قرآنی و نبوی و غیره که گذشت مسلمین معتقدند که صحابهشبعد از پیامبران بهترین انسان‌ها هستند.
و معتقد که مسلمین بعد از وفات رسول اکرم جابوبکرسرا به عنوان خلیفه انتخاب کردند، و سپس ابوبکر بعد از خود عمرسرا به عنوان جانشین خویش انتخاب نمود و سپس شورایی که عمرستعیین کرده بود افراد شورا و سایر مسلمین عثمانسرا به عنوان خلیفه پذیرفتند، و بعد از او مسلمین با علی بن ابی طالبسبیعت کردند که کسانی در جنگ بدر حضور داشتند مانند عمّار بن یاسر و سهل بن حنیف و سائر صحابه با او بیعت نمودند.
و معتقدند صحابه افضل و برترند، چون خداوند می‌فرماید: ﴿لَّقَدۡ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذۡ يُبَايِعُونَكَ تَحۡتَ ٱلشَّجَرَةِ﴾[الفتح: ۱۸].
«به‌یقین الله از مؤمنان که زیر درخت با تو بیعت کردند، راضی شده است».
و می‌فرماید: ﴿وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلۡأَوَّلُونَ مِنَ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ وَٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُم بِإِحۡسَٰنٖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ﴾[التوبة: ۱۰۰].
«الله، از پیشگامان نخستین مهاجران و انصار و کسانی که به نیکی از آنان پیروی نمودند، راضی است. و آنان نیز از الله خشنودند و الله».
و کسانی که خداوند از آنان اعلام رضایت نموده اینگونه نبوده‌اند که بعداً کاری کنند که موجب نارضایتی خداوند شود، و در مورد تابعین رضایت الهی به شرط آن است که به نیکویی از صحابهشپیروی کنند، پس کسانی که بعد از صحابه می‌آیند و صحابه را مورد طعن و عیب‌جویی قرار می‌دهند بهره‌ای از رضایت الهی ندارند [۲۳].
و وقتی از حسن بصری در مورد جنگ صحابه با یکدیگر پرسیدند چه زیبا گفت: «جنگی بوده که اصحاب محمد در آن حضور داشته‌اند و ما نبوده‌ایم و آنان دانسته و ما ندانسته‌ایم، در آنچه آنان اتفاق کرده‌اند ما از آنان پیروی نموده‌ایم و در آنچه اختلاف کرده‌اند توقف می‌نمائیم».
و سلف این نظریه را برگزیده‌اند که در مورد فتنه‌های صدر اسلام سخنی نگویند و گفته‌اند: خون‌هایی بوده که خداوند دست ما را به آن آلوده نکرده، پس ما زبان خود را نیز به آن آلوده نمی‌کنیم [۲۴].
و صحابه بهترین الگو برای ما هستند: ﴿وَلَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ﴾[الحشر: ۱۰].
«در دل‌هایمان هیچ کینه‌ای نسبت به مؤمنان قرار مده، ای پروردگارمان! بی‌گمان تو، بخشاینده‌ی مهرورزی».
[۲۳] اعتقاد أئمة الحدیث اسماعیلی: ۱/ ۱۷ و نگا: «لـمعة الاعتقاد ابن قدامة» ۱/ ۱۷۱ و شرح عقیده الطحاویة ابن ابی العز: ۱/ ۴۸۵ و غیره. [۲۴] عون الـمعبود: ۱۲/۲۷۴.