احترام و تقدیر متبادل بین صحابه و اهل بیت

تمجید امام محمد باقر از صحابهش

ابن سعد از بصام صیرفی روایت می‌کند که گفت: ابوجعفر را در مورد ابوبکر و عمرب پرسیدم؟ او گفت: «سوگند به خدا که آنان را دوست دارم و برایشان از خداوند طلب آمرزش می‌نمایم، و هیچکسی از اهل بیتم را نیافته‌ام مگر اینکه آن‌ها را دوست می‌داشته است» [۴۸].

و می‌گفت: «بنی فاطمه بر این اجماع دارند که در مورد ابوبکر و عمر سخنی را بگویند که بهترین سخنی باشد» [۴۹].

عروه بن عبداللهساو را در مورد تزئین شمشیر پرسید، گفت: اشکالی ندارد، ابوبکر صدیق شمشیر را با زیورات آراسته بود، گفت: تو می‌گویی صدیق؟ امام باقر از جا پرید و رو به قبله نمود و گفت: «بله صدیق، هرکسی نگوید صدیق خداوند هیچ سخنی از او را در دنیا و آخرت صادق و راست نگرداند» [۵۰].

و همچنین از او روایت است که گفت: «شمشیرها کشیده نشده و صف‌ها در نمازی برابر نشدند و حمله‌ای انجام نگرفت و اذان آشکارا گفته نشد و خداوند ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ﴾نازل نکرد مگر وقتی که اوس و خزرج مسلمان شدند» [۵۱].

و جابر جعفی می‌گوید: محمد بن علی به من گفت: ‌ای جابر! به من خبر رسیده که گروهی در عراق ادعا می‌کنند که ما را دوست دارند، و به ابوبکر و عمر توهین می‌کنند و به دروغ می‌گویند که من آنان را به این کار فرمان داده‌ام، به آنان خبر ده که من از آن‌ها بیزارم، سوگند به کسی که جانم در دست اوست اگر برای ابوبکر و عمر طلب آمرزش نکنم و برای آنان رحمت خدا را نجویم شفاعت محمد جنصیب من نخواهد شد، و گفت: «هرکسی فضیلت ابوبکر و عمر را نداند از سنت خبری ندارد» [۵۲].

[۴۸] الطبقات: ۵ / ۳۲۱. [۴۹] سیر أعلام النبلاء: ۴/ ۴۰۶. [۵۰] سیر أعلام النبلاء: ص ۴۰۸. [۵۱] بحار الأنوار: ۲۲ / ۳۱۲. [۵۲] البدایة والنهایة: ۹ / ۲۱۱.