بدايه

این اثر را تقدیم می‌کنم به کسانی که در پرتو ایمان به آیاتی چون:

* ﴿وَلَا تَقۡفُ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌۚ﴾[الإسراء: ۳۶].

* ﴿قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ ١١١﴾[البقرة: ۱۱۱].

* ﴿فَبَشِّرۡ عِبَادِ ١٧ ٱلَّذِينَ يَسۡتَمِعُونَ ٱلۡقَوۡلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحۡسَنَهُۥٓۚ﴾

[الزمر: ۱۷- ۱۸].

از بند ودنباله‌روی بی‌علم رسته‌اند و به آزاد اندیشی بها می‌دهند و از روحیه‌ی تحمّل شنیدن نظر مخالف برخوردارند و سخن مستدل و معقول را می‌پذیرند.

به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

موضوع جانشینی حضرت محمّد جقرن‌هاست میان مسلمانان سنّی و شیعی مورد مناقشه بوده و علمای فریقین همواره دیدگاه یکدیگر را مورد نقد و بررسی قرار داده‌اند. صحبت از موضوع مزبور در گذشته تنها میان علما و صاحب نظران مطرح می‌شد. امّا در سه دهه‌ی اخیر این مباحث در کشور ما بعد از فروپاشی رژیم پهلوی و ایجاد رژیم جدید از حوزه‌های علمیّه به دانشگاه و مدارس و عرصه‌ی رسانه‌های جمعی کشانیده شده‌است.

اکنون بیش از سی سال از تشکیل رژیم فعلی می‌گذرد. در این سال‌ها چه در محافل علمیِ مدارس و دانشگاه‌ها و چه با چاپ و نشر کتاب‌ها و مجلات و روزنامه‌ها و چه از طریق رادیو و تلویزیون تنها نظر شیعه‌ی امامیّه تبلیغ می‌شود و همیشه مبلّغان آنان متکلّم وحده هستند و موضوع امامت را تبلیغ و به زعم خود آن را اثبات می‌کنند.

از ابتدای تغییر رژیم ایران تا کنون حتّی یک بار به علمای اهل سنّت اجازه نداده‌اند در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی دیدگاه خود را در باره‌ی امامت و خلافت به اطلاع مردم ایران (برادران و خواهران شیعی) برسانند. البتّه مسؤولان امر برای این زورگویی و تنگ‌نظری خود هیچ دلیل منطقی ندارند و اقدامشان به خلاف آیه‌ی مبارکه‌ی ﴿فَبَشِّرۡ عِبَادِ ١٧ ٱلَّذِينَ يَسۡتَمِعُونَ ٱلۡقَوۡلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحۡسَنَهُۥٓ﴾ [۱]است. بی‌گمان طبق آیه‌ی مزبور مسؤولان مملکت موظّف هستند فضایی باز و آزاد برای تحقیق در مسائل اعتقادی ایجاد نمایند تا مردم آراء و نظرات مختلف را بشنوند در نتیجه پیروی آنان از دیدگاه مورد قبولشان آگاهانه و بدور از تقلید و تعصّب باشد.

بهر‌حال، نویسندگان و مبلّغان متعهّد ما اگرچه به ناحق از تریبون صدا و سیما محروم گشته‌اند امّا «خودسانسوری» را حرام دانسته و در حدّ توان از طرق مختلف از انجام وظیفه‌ی «تبلیغ مسائل اعتقادی» از جمله در باره‌ی موضوع خلافت و امامت کوتاهی نورزیده‌اند. تهیّه‌ی جزوه‌ی حاضر نمونه‌ای از این تلاش‌هاست. امید داریم که مورد استفاده‌ی جوانان مؤمن قرار گیرد و در حدّ توان برای تبلیغ و نیز پخش آن بیش از پیش آستین همّت بالا زنند. ومن الله التوفیق

[۱] «پس مژده‌ی (هدایت و سعادتمندی) بده به بندگانم آنانی که هر سخنی را می‌شنوند پس از بهترین آن پیروی می‌کنند» [الزمر: ۱۷، ۱۸].