مختصری در اسباب نزول آیات قرآن کریم

نماز خواندن پیامبر بر منافقین

امام بخاری و اما مسلم از ابن عمرب روایت می‌کنند که گفت: زمانی که عبدالله بن ابی وفات کرد، پسرش نزد رسول الله ج آمد از پیامبر درخواست پیراهنش نمود تا این‌که پدرش را در آن کفن نماید. پس به او دادند، سپس درخواست کرد این‌که بر او نماز بخوانند، پیامبر بلند شد که بر او نماز بخواند؛ عمر بلند شد و پیراهن پیامبر را گرفت و گفت: می‌خواهی بر او نماز بخوانی در حالی که الله نهی کرده از این‌که بر منافقین نماز بخوانی؟ گفتند: «همانا الله مرا مخیر گردانیده و گفته: ﴿ٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ أَوۡ لَا تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ إِن تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ سَبۡعِينَ مَرَّةٗ﴾ و من بر هفتاد بار می‌افزایم»، عمرگفت: او منافق است! پس بر او نماز گذاردند که این آیه نازل شد.

پیامبر ج طلب آمرزش برای چه کسی نمود که آیه‌ی: ۱۱۳ سوره‌ی توبه ﴿مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن يَسۡتَغۡفِرُواْ لِلۡمُشۡرِكِينَ وَلَوۡ كَانُوٓاْ أُوْلِي قُرۡبَىٰ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ١١٣﴾ [التوبة: ۱۱۳] [۵۱] نازل شد؟

[۵۱] برای پیامبر و کسانی‌که ایمان آوردند (شایسته) نبود که برای مشرکان طلب آمرزش کنند، -هر چند از نزدیکان‌شان باشند- بعد از آن‌که برای آن‌ها روشن شد که آن‌ها اهل دوزخند.