سفرهای مولانا
بیش از یکبار به حج و عمره مشرّف گردید. نخستین بار در سفر حج با استاد خود محدث علامه خلیل احمد سهارنپوری، صاحب «بذل المجهود في حل أبي داود» (در سال ١٣٤٤ هجری) که در همین سفر تحریر کتاب ارزشمند و معروف خویش «أوجز المسالك إلی موطأ مالك» را آغاز نمود؛ در حالی که عمر ایشان بیست و نه سال بود. پس از آن باز به سوی این اماکن روح‌افزا و متبرک رخت سفر بست و چند سال قبل از وفات، به‌طور مهاجر از هند به سوی مدینه منوره (على منورها الصلوة والسلام) شتافت و در آنجا رحل اقامت افکنده همسایه مسجد رسول‌الله ج گردید و همواره به ذکر و عبادت، ارشاد و موعظه می‌پرداخت، و یکی از بزرگترین اهداف و آرزوهای ایشان آن که دین اسلام و علوم اسلامی در بلاد مغرب نشر و اشاعه شوند و بر همین اساس شاگردانش را به شهرها و کشورهای مختلف اروپا و آمریکا و کانادا می‌فرستاد که در آن سرزمین‌ها مراکز دینی و مدارس را تأسیس و پایه‌گذاری نمایند و خود ایشان نیز با وجود کهن‌سالی و بیماری بیش از یکبار به انگلستان و آفریقا سفر نمود.