ب- تتابع ظهور نشانه‌های بزرگ
وقتی نخستین نشانه بزرگ روز قیامت ظاهر شود بقیه مانند مهره‌های تسبیح یکی پس از دیگری به دنبال آن می‌آیند.
طبرانی در «الاوسط» از ابوهریره روایت میکند. پیامبر خدا جفرمودند: «خروج الآيات بعضها على إثر بعض يتتابعن كما تتابع الخرز في النظام» [۵۰۵].
«ظهور نشانه‌های قیامت پشت سر هم یکی پس از دیگر مانند مهره‌های تسبیح است».
امام احمد از عبدالله بن عمرو روایت میکند پیامبر خدا جفرمود:
«الآيات خرزات منظومات في سلك فإن يقطع السلك يتبع بعضها بعضا» [۵۰۶].
«نشانه‌های قیامت مانند مهره‌های منظم روی نخ هستند هرگاه نخ قطع شود همه آن‌ها به دنبال هم می‌آیند».
ظاهراً – والله اعلم – منظور حدیث نشانه‌های بزرگ قیامت است. و سیاق کلام احادیث دال بر نزدیکی شدید آن‌ها به همدیگر دارد.
این موضوع بحث گذشته دربارۀ ترتیب نشانه‌های بزرگ قیامت را نیز تأیید میکند و تعدادی از احادیث دلالت دارند بر اینکه برخی از این نشانه‌ها در فاصله زمان نزدیک به هم اتفاق می‌افتند. و اولین نشانه بزرگ بعد از مهدی ظهور دجال است. سپس نزول عیسى برای قتل دجال و بعد ظهور یأجوج و ماجوج و دعای عیسى÷علیه آنان و نابودشدنشان توسط خداوند متعال.
سپس عیسى÷می‌گوید:
«ففيما عهد إليَّ ربّي عز وجل أن ذلك إذا كان كذلك، فإن الساعة كالحامل المتمّم التي لايدري أهلها متى تفجؤهم بولادها ليلاً أو نهاراً» [۵۰٧].
«آنچه در عهد پروردگار عزوجل وجود دارد مبین این است هرگاه این نشانه‌ها ظاهر شدند (قیامت) مانند جنینی است که مدت خود را به پایان رسانده است و اهل او منتظرند تا هر لحظه از شب یا روز ناگهان متولد شود».
این (قول حضرت عیسى) دلیل بر نزدیک‌شدن جدی قیامت است و بین فوت حضرت عیسى÷و برپایی قیامت تنها چند نشانه باقی می‌ماند مانند: طلوع خورشید از مغرب، ظهور دابةالارض، دود و خروج آتشی که مردم را حشر میکند و این نشانه‌ها در وقت بسیار کوتاهی قبل از برپایی قیامت مانند مدت زمان قطع‌شدن بند مهره‌های یک تسبیح اتفاق می‌افتند.
در تأیید مطالب فوق حافظ این حجر می‌گوید: «ثابت شده است نشانه‌های بزرگ قیامت مانند بند مهره‌های تسبیح‌اند هرگاه بند قطع شود به سرعت دانه‌ها پایین می‌ریزند، این نظریه را امام احمد نیز قبول دارد» [۵۰۸].
[۴٩۶] «صحیح مسلم» کتاب الفتن و أشراط الساعة (۱۸/۲٧ – ۲۸ – با شرح نووی). [۴٩٧] «صحیح مسلم» (۱۸/۲۸ – ۲٩ – با شرح نووی). [۴٩۸] «صحیح مسلم» کتاب الفتن و أشراط الساعة، باب فی بقیة من أحادیث الدجال (۱۸/۸٧ – با شرح نووی). [۴٩٩] «صحیح مسلم» کتاب الفتن و أشراط الساعة، باب فی بقیة من أحادیث الدجال (۱۸/۸٧ – با شرح نووی). [۵۰۰] «مسند احمد» (۱۱/۱۰-۱۱۱) (حدیث ۶۸۸۱) تحقیق احمد شاکر و «صحیح مسلم کتاب الفتن و أشراط الساعة باب ذکر الدجال (۱۸/٧٧ – ٧۸ – با شرح نووی). [۵۰۱] «فتح الباری» (۱۱/۳۵۳). [۵۰۲] «النهایة / الفتن و الملاحم» (۱/۱۶۴ – ۱۶۸) تحقیق د. طه زینی. [۵۰۳] او شرف‌الدین حسن بن محمد بن عبدالله طیّبی از علماء حدیث، تفسیر و بیان است. از جمله تألیفات او ۱- شرح مشکاة المصابیح ۲- شرح الکشاف ۳- خلاصۀ فی اصول الحدیث و... است او در سال (٧۴۳ ه.) دار فانی را وداع گفت. «شذرات الذهب» (۶/۱۳٧ – ۱۳۸) و «کشف الظنون» (۱/٧۲۰) و «الاعلام» (۲/۲۵۶) زرکلی. [۵۰۴] «فتح الباری» (۱۱/۳۵۲ – ۳۵۳). [۵۰۵] هیثمی می‌گوید: «این حدیث را طبرانی با رجال صحیح در «الاوسط» روایت کرده است جز عبدالله بن احمد بن حنبل و داود الزهرانی که هر دو ثقه هستند. «مجمع الزوائد» (٧/۳۳۱). آلبانی این حدیث را تصحیح میکند «صحیح الجامع الصغیر» (۳/۱۱۰) (حدیث ۳۲۲۲). [۵۰۶] «مسند احمد» (۱۲/۶-٧) (حدیث ٧۰۴۰) شرح احمد شاکر. او می‌گوید حدیث صحیح الاسناد است. هیثمی نیز روایت احمد را تأییدمی‌کند «مجمع‌الزوائد» (٧/۳۲۱). [۵۰٧] «مسند امام احمد» از حدیث عبدالله بن مسعودس(۵/۱۸٩ – ۱٩۰) (حدیث ۳۵۵۶) تحقیق احمد شاکر می‌گوید: حدیث صحیح الاسناد است. [۵۰۸] «فتح الباری» (۱۳/٧٧).