ابن أبی شیبه و کتاب «المصنف»
«عن زید بن أسلم عن أبیه أسلم أنه حین بویع لابی بکر بعد رسول اللهصکان علی والزبیر یدخلان على فاطمة بنت رسول اللهصفیشاورونها ویرتجعون فی أمرهم، فلما بلغ ذلک عمر بن الخطاب، خرج حتی دخل على فاطمة فقال: یا بنت رسول اللهص! و الله ما من أحد أحب الینا من أبیک، وما من أحد أحب الینا بعد أبیک منک، وایم الله ما ذاک بمانعی إن اجتمع هولاء النفر عندک؟ ان امرتهم أن یحرق علیهم البیت، قال: فلما خرج عمر جاؤوها. فقالت: تعلمون أن عمر قد جاءنی وقد حلف بالله لئن عدتم لیحرقن علیکم البیت وأیم الله لیمضین لـمأا حلف علیه»[۱۳] .
نویسندگان مقالۀ «دردانۀ کوثر و یورش به خانۀ وحی» این قسمت از روایت را که به ظاهر دلالت بر اقدام به سوزاندن خانة حضرت زهرا بتوسط عمر فاروق سرا دارد نقل نموده‌اند، و از نقل ادامه همین روایت ابن ابی شیبه که اقدام به سوزاندن خانة حضرت زهرا برا کاملاً منتفی می‌نماید و بیعت حضرت علی و یاران او را به اثبات می‌‌رساند، سر باز زده‌اند.
چنانکه در ادامۀ روایت می‌‌آید که حضرت فاطمه بفرمودند:
«فانصرفوا راشدین، فروا رأیکم ولا ترجعوا الی، فانصرفوا عنها فلم یرجعوا إلیها حتى بایعوا لابی‌بکر»[۱۴] .
«به خوبی بازگردید و تصمیمتان را قطعی نمایید، و نزد من برنگردید؛ چنانچه آنان (علی و یاران او) از نزد فاطمه برگشتند و تا با ابوبکر سبیعت نکردند به خانة فاطمه بباز نگشتند».
[۱۳] ابن ابی شیبه، فی الاحادیث و الآثار، ج، ۸ ص، ۵۷۲ کتاب المغازی، باب ما جاء فی خلافة ابی‌بکر وسیرته فی الرده. (دارالفکر، ۱۴۰۹ه. ۱۹۸۹م). [۱۴] همان مرجع، ج، ۸ ص، ۵۷۲.