تحقیق اسناد روایت «المعجم الکبیر»
امام طبرانی روایت مذکور را اینگونه نقل می‌‌نماید:
«حدثنا ابو الزنباع، روح بن الفرج الـمصری، ثنا سعید ابن عفیر، حدثنی علوان بن داود البجلی عن حمید بن عبدالرحمن بن حمید بن عبدالرحمن بن عوف عن صالح بن کیسان عن حمید بن عبدالرحمن بن عوف عن أبیه قال: دخلت علی ابی بکر س أعوده فی مرضه الذی توفی فیه»[۶۱] .
در سند مذکور، شخصی به نام علوان بن داود بجلی وجود دارد که ائمه جرح و تعدیل وی را مورد جرح قرار داده‌اند و روایت وی را بی‌اساس خوانده‌‌اند:
امام بخاری دربارۀ او میگوید:
«منکر الحدیث»[۶۲] .
یعنی : «احادیثش قابل انکار است»»
سعید بن عقیر میگوید:
«زاقولی من الزواقیل»[۶۳] .
یعنی: «راهزنی است از راهزنان»
و حافظ نور الدین هیثمی پس از نقل روایت مذکور میگوید:
«رواه الطبرانی وفیه علوان بن داود البجلی وهو ضعیف و هذا الاثر مما انکر علیه»[۶۴] .
یعنی: «طبرانی این حدیث را روایت کرده است و در سند آن علوان بن داود بجلی موجود است، که در روایت ضعیف است و روایت مذکور وی مورد قبول کسی قرار نگرفته است».
نتیجه آنکه: روایت امام طبرانی بخاطر ضعف اسنادی فاقد اعتبار است.
[۶۱] طبرانی، ابوالقاسم، المعجم الکبیر، ج، ۱ ص، ۶۲ شمارۀ حدیث : (۴۳) (تحقیق، حمدی عبدالحمید سلفی، دار احیاء التراث العربی الطیعه الثانیه). [۶۲] عسقلانی، احمد بن حجر، لسان المیزان ج، ۴ ص، ۱۸۸ شمارۀ شرح حال: (۵۰۴)، (موسسه الاعلمی ۱۴۰۶ ه. ۱۹۸۶ م). [۶۳] همان، مرجع، ج، ۴ ص، ۱۹۰. [۶۴] هیثمی، نورالدین، علی بن ابی بکر، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، ج، ۵ ص، ۲۰۳ (دارالکتاب العربی ۱۴۰۲ ه. ۱۹۸۲ م).