عقیدۀ اهل سنت و جماعت

۱) علم

زمانیکه بنده بداند که خداوند معبود برحق است، و عبادت غیر خداوند باطل است، و مطابق باین گفته عمل کند عالم به معنای کلمه گفته می‌شود. چنانچه خداوند می‌فرماید: ﴿ فَٱعۡلَمۡ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ ﴾[محمد: ۱۹]. «پس بدان که جز خدا هیچ معبود برحقى نیست». و فرمودۀ خداوند: ﴿ إِلَّا مَن شَهِدَ بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ ٨٦ ﴾[الزخرف: ۸۶]. «مگر کسی به حق گواهی دهد در حالی که ایشان می‌دانند».

و آن حضرت جمی‌فرماید: «مَنْ مَاتَ وَهُوَ یَعْلَمُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّـهُ دَخَلَ الْـجَنَّةَ». «کسی‌که در حالی بمیرد که او بداند که بجز الله معبود برحقی نیست به جنت داخل می‌گردد». (صحیح مسلم و مسند امام احمد بن حنبل).