عقیدۀ اهل سنت و جماعت

مثال دوم- میعاد اجل و رزق

اجل و رزق انسان‌ها مانند سائر چیزها به قضاء و قدر ارتباط دارد، خداوند به کسی‌که از بندگان خویش بخواهد روزیش را فراخ می‌گرداند و از کسی‌که بخواهد روزیش را تنگ می‌سازد، چنانچه می‌فرماید: ﴿ وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٞۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ لَا يَسۡتَأۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا يَسۡتَقۡدِمُونَ ٣٤ ﴾[الأعراف: ۳۴]. «برای هر امتی میعادی است، چون میعاد‌شان بسر رسید نه (آن را) تأخیر کرده می‌توانند و نه هم تقدیم».

و می‌فرماید: ﴿ ٱللَّهُ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ وَيَقۡدِرُ لَهُۥٓۚ ﴾[العنکبوت: ۶۲]. «خداوند به هر که از بندگان خود که بخواهد روزی را فراخ می‌کند، و به هر که بخواهد تنگ می‌کند».