بدون ذکر سند حدیث غیر قابل قبول میباشد:
تا زمانی که کتب حدیث (صحاح سته) و... هنوز منتشر نشده بودند، قانون این بود که اگر شخصی حدیثی را بیان مینمود باید سندش را نیز بیان نماید که فرضاً این حدیث را من از فلانی شنیدهام و فلانی از فلانی شنیده است، لذا باید قبل از قرائت حدیث اول سند را ارایه میداد و بعد حدیث را قرائت مینمود، با این حساب حدیث وی قابل قبول واقع میشد و اگر چنانچه شخصی بدون سند حدیثی را بیان مینمود، هیچکس حاضر به شنیدن سخنان وی نبود.