۱۵- حسینسکینه‌ای از ابوبکر و عمر نداشته و آن‌ها را عامل انحراف جامعه نمی‌دانسته است:
از نامه حسینسبه مردم بصره (قبل از حرکت به سمت کربلا):
«.... ما از اینکه دیگران (ابوبکر و عمر) قرابت ما را با رسول الله نادیده گرفته و خلافت را تصاحب کردند ناخشنود شدیم ولی چون آن دو نفر، مطابق کتاب خدا و سنت رسول الله عمل کردند این را بر آن‌ها بخشیدیم.»
(به قول معروف: شاه بخشیده وزیر نمی‌بخشد)