باب اول: پیرامون سخنان کامل و فراگیر (جوامع الکلم = سخنان کوتاه و مختصر و مفید و پرمحتوا)؛ و چشمه‌سارهای حکمت و فرزانگی و اندرزهای خوب و نیکو
(۱) قالَ النَّبِیُّ ج: «اِنَّمَا الْأَعْمالُ بِالنِّیاتِ وَاِنَّما لِامْرِئٍ مانَوی، فَمَنْ كانَتْ هِجْرَتُهُ اِلَی اللهِ وَ رَسُوْلِهِ، فَهِجْرَتُهُ اِلَی اللهِ وَ رَسُولِهِ، وَ مَنْ كانَتْ هِجْرَتُهُ اِلی دُنْیا یُصِیْبُها أَوِ امْرَأَةٍ یَّتَزَوَّجُها، فَهِجْرَتُهُ اِلی ماهاجَرَ اِلَیْهِ».
۱- پیامبر جفرمودند: «جز این نیست که ارزش کارهای انسان، به نیّت و فرجام آن‌ها است؛ (و هر کس، نتیجه‌ی نیّت خویش را دریافت می‌کند.)
پس کسی که هجرت او به خاطر خدا و فرستاده‌ی اوست، پاداش هجرت به خاطر خدا و رسول را دریافت می‌کند؛ و کسی که هجرتش به خاطر دنیا باشد به آن می‌رسد؛ و آنکه برای ازدواج با زنی هجرت نماید، پس هجرت او به سوی چیزی است که برای آن هجرت کرده است (و در نتیجه، از هر گونه اجر و پاداشی محروم خواهد شد.)»
[این حدیث را بخاری و مسلم، در باب «قوله جانما الاعمال بالنیة» روایت کرده‌اند.]