آشنایی با مؤلف

مورخ اسلام قاضی محمد سلیمان منصور پوری در سال ۱۲۸۴ هجری ۱۸۶۷میلادی در دهکده‎ی منصورپور در ایالت پنجاب هند، در خانواده‎ای متدین که بیشتر افراد آن منصب قضاوت را عهده دارشده بودند، چشم به‎دنیا گشود.

پدر بزرگوارش قاضی احمد شاه از قضات و علمای آن دیار بود، عالمی با عمل و زاهدی بود که شب‌ها به عبادت می‌گذراند و روزها مشغول کار و عمل بود؛ او چندین بار به حج رفت.

فرزندش محمد سلیمان را به خوبی پرورش و تربیت نمود.

مادر علامه محمد سلیمان، زنی پرهیزگار و با تقوا بودکه بیشتر اوقاتش را به عبادت می‎گذراند و بدون وضو به کودکش شیر نمی‎داد.

قاضی سلیمان قرآن کریم و لغت عربی را نزد پدر بزرگوارش فرا گرفت، همچنین در لغت عربی از محضر علامه عبدالعزیز استفاده نمود. زبان فارسی نیز در دانشکده مهندرا پتیاله آموخت. در سال ۱۳۰۲هـ - ۱۸۸۴م. از دانشکده مهندرا فارغ التحصیل شد و رتبه اول را کسب نمود و به کار اداری مشغول گردید و سرانجام به سمت قاضی تعین شد تا اینکه در سال ۱۳۴۳هـ ۱۹۲۴م. بازنشست شد.

ایشان شخصی فروتن و متواضع بودند و هیچگاه دوست نمی‎داشتند که کسی از او تعریف و تمجید نماید و نه خودشان از خود تعریف و ستایش می‎کرد.

در سال ۱۹۳۰ میلادی هنگامی که به سفر حج رفت، در آنجا با ملک عبدالعزیز پادشاه سعودی ملاقات نمود، پادشاه از او درخواست کرد که درباره‎ی تاریخ نجد کتابی را تالیف نماید. آنگاه پادشاه قطعه‎ای از کسوه‎ی کعبه را که سوره‎ی اخلاص بر روی آن نوشته شده بود؛ به عنوان هدیه به قاضی داد.

قاضی سلیمان می‎گوید: وقتی از اعلی‌حضرت آن هدیه را گرفتم، خدمت ایشان عرض کردم: این هدیه نزد من از دنیا و مافیها گران قیمت‎تر است.

تألیفات:

مؤلف بزرگوار کتاب‏های بسیاری از خود بجای گذاشته است که برخی از آن‌ها هنوز به زیور چاپ آراسته نشده است، کتاب «رحمة للعالمين» از مهم‌ترین و مشهورترین کتاب‏های ایشان در سیرت پیامبرصمی‌باشد.

کتاب‌های دیگر ایشان:

۱- سفر نامه حجاز.

۲- تفسیر سوره یوسف.

۳- تاریخ مشاهیر.

۴- اصحاب بدر.

۵- تأیید اسلام.

۶- غایة المرام.

۷- الاستقامة.

۸- البرهان.

۹- مهر نبوت.

۱۰- تفسیر سوره فلق.

۱۱- مکاتیب سلیمان.

۱۲- خطبات سلیمان.

۱۳- الصلاة.

۱۴- تبیان الحج.

۱۵- شرح أسماء الله الحسنی.

۱۶- معراج المؤمنین.

۱۷- تبلیغ الإسلام.

۱۸- احوال کربلاء.

۱۹- سید البشر.

۲۰- مقارنه بین قرآن، تورات و انجیل.

وفات:

در هنگام باز گشت از دومین سفرحج، در محرم سال ۱۳۴۹هـ مصادف با ۶ ژانویه ۱۹۳۰م. در کشتی سوار بود که به طرف هند حرکت می‏کردکه در آن، جان به جان آفرین تسلیم نمود و به سرای باقی شتافت. سید محمد اسماعیل غزنوی بر جنازه او نماز خواند و صدها مسافر نیز در نماز جنازه‌اش شرکت کردند. آنگاه پیکر پاکش را با احترام و قلبی پر ازغم و اندوه به امواج دریا سپردند.

رحمه الله وأسکنه فسیح جناته. آمین