عبادت
۱- نمازهای سنت و نافله را آنقدر طولانی میخواند و میایستاد که پاهای مبارک متورم میشد، صحابه کرامش عرض کردند: ای رسولخدا، خداوند تو را بخشیده است پس چرا اینقدر خود را به رنج زحمت میاندازی؟ فرمود: «آیا من بنده شکر گزار نباشم؟». [۳۲]
۲- سجده را آنقدر طولانی میکردندکه اگر کسی او را میدید خیال مینمود، در سجده قبض روح شده است.
۳- هنگام مناجات و راز و نیاز از سینهی مبارکش مانند دیگی که میجوشد صدا میآمد.
۴- وقتی که آیات رحمت را میخواند، از خداوند میخواست و هنگامی که آیات عذاب را میخواند، از ترس میلرزید.
۵- ایام متوالی روزهی وصال میگرفت و دیگران را از آن نهی میفرمود.
[۳۲] صحیح بخاری، حدیث (۴۸۳۶). (مُصحح)