بیان چند حقیقت (ردی بر تحريفاتی از اهل تصوف)

اما در کل می‌‌گوییم که

۱- علما در مورد این لفظ اختلاف دارند که آیا جزء الفاظ قسم است یا نه؟

۲- در صورتی که قسم باشد، می‌‌گوییم که مخصوص به پیامبر ج است و فقط وی چنین اجازه‌‌ای دارد کما اینکه امام طیبی فرمودند و دلیل اختصاصش را بیان نمودند و غیر از وی هیچ احدی حق سوگند به غیر خدا را ندارد، چنانکه نصوص بر آن دلالت دارند.

۳- در صورتی که کسی بخواهد این نوع قسم را عام اعلام نماید و بگوید مخصوص پیامبر ج نیست خواهیم گفت که حدیث شاذ است.

۴- و نهایتاً قول علمایی مانند ابن عثیمین و ابن باز و... را اعلام می‌‌داریم که این حدیث مربوط به زمان قبل از نهی بوده است، پس منسوخ است.

این بحث را با کلام ابن مسعودس «أعلم الناس بالقرآن» به پایان می‌‌بریم که می‌‌فرماید:

«لأن أحلف بالله کاذباً أحب إلي من أن أحلف بغیره صادقاً». «براستی اگر به خداوند به دروغ سوگند بخورم نزد من محبوبتر است از اینکه به غیر خدا به درست قسم یاد کنم». [القول المفید/ مجموعة الفرید شرح کتاب التوحید/ عون المعبود شرح سنن أبی داوود باب: ﴿فَلَا تَجۡعَلُواْ لِلَّهِ أَندَادٗا وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ﴾ ص ۲۶ شرح حدیث ۳۴۱۶ تألیف علامه العظیم آبادی مع شرح ابن قیم الجوزیه: تحقیق اسامه عکاش مكتبة التوفيقية].