بیان چند حقیقت (ردی بر تحريفاتی از اهل تصوف)

و اما رأی مفسران بزرگ اهل سنت در این مورد

۱- امام ابن کثیر در تفسیر خود می‌‌فرماید: با توجه به آیات قرآن از جمله: ﴿وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ﴾ [فاطر: ۱۸]. ﴿مَّنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَسَآءَ فَعَلَيۡهَا﴾ [فصلت: ۴۶]. هیچکس نمی‌‌تواند اجر و حسنات دیگران را بدوش گیرد. من هم (ابن کثیر) نظر امام شافعی را قبول دارم که با توجه به آیه‌‌ی: ﴿وَأَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ٣٩﴾ [النجم: ۳۹] بر این باور است که هیچگونه قرائت قرآن و فاتحه‌‌ای برای میت مفید نیست.

۲- امام شوکانی در تفسیر خود می‌‌گوید: با توجه به آیه‌‌ی: ﴿وَأَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ٣٩﴾ هیچگونه اجر و پاداشی از طرف دیگران به میت نمی‌‌رسد. غیر از تلاش و کوشش عمر دنیایی خود نباشد.

۳- سید محمد رشید رضا در تفسیر خود (المنار) در اواخر سوره‌‌ی انعام همین رأی را دارد.

۴- امام صنعانی در کتاب سبل السلام نیز بر همین رأی است.

۵- امام سیوطی در جامع الصغیر نیز بر همین رأی است.

این را هم گفته باشیم که اکثر مطالب و مدارک مورد استفاده را از مذهب امام شافعی و علمای شافعی مذهب گرفته‌‌ایم تا بهانه جاهلانه بهانه‌‌جویان را ناکام نموده باشیم.