۴- با نزول قرآن وحی الهی خاتمه یافته است
«بِأَبِي أَنْتَ وأُمِّي يَا رَسُولَ اللهِ! لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ مَا لَمْ يَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَيْرِكَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَالأنْـبَاءِ وأَخْبَارِ السَّماءِ...» [۱۵].
(پدر و مادرم فدای تو ای رسول‌خدا! با رحلت تو، از پیامبری و اطلاع و اخبار آسمانی چیزی قطع گردید که با مرگ احدی قطع نگردیده است).
«...أَرْسَلَهُ عَلَى حِينِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ... فَقَفَّى بِهِ الرُّسُلَ، وَخَتَمَ بِهِ الْوَحْيَ...» [۱۶].
(خدای تعالی هنگامی او را فرستاد که مدتی هیچ پیامبری ارسال نشده بود... پس به وسیله او پیامبران دنبال شدند؛ و وحی را به آنحضرت ختم نمود).
[۱۵] نهج‌البلاغه، خطبه ۲۲۶. [۱۶] نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۳.