تبلیغات

یکی از وسایل مهم رسیدن به حکومت در نظام دموکراسی تبلیغات است. کاندید‌های انتخاباتی و دار و دستۀ آن‌ها با همۀ امکانات در جهت بدست آوردن آرای مردم کوشش می‌کنند و در این راستا از هیچ عملی دریغ نمی‌ورزند و سرمایه‌های هنگفتی را در این راه مصرف می‌کنند در حالیکه این عمل یعنی تبلیغات برای خود و یا گماشتن اشخاصی برای این کار شرعا جایز نمی‌باشد زیرا خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید:

﴿فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ﴾[النجم: ۳۲].

«پس از پاک بودن خود سخن مگویید، زیرا که او پرهیزکاران را (از همه بهتر) می‌شناسد».

وانگهی انسان صالح اعمال او بازگو کنندۀ شخصیت اوست و مثل معروف می‌گوید که:

(مشک آنست که ببوید نه آنکه عطار بگوید).

شاید کسی بگوید ما که در انتخابات برای خود تبلیغات نمی‌کنیم بلکه این کار را اشخاص دیگری انجام می‌دهند به آن‌ها می‌گوییم که رسول اللهج فرموده‌اند:

إِذَا رَأَيْتُمْ الْـمَدَّاحِينَ فَاحْثُوا فِي وُجُوهِهِمْ التُّرَابَ [۵].

«هرگاه ستایشگران(مداحین کسانی هستند که تعریف دیگران را می‌کنند) را دیدید بر چهره‌هایشان‌شان خاک بپاشید».

و اگر به مصارف تبلیغات انتخاباتی در دنیای امروز بنگریم می‌بینیم که مصارف هنگفتی خرچ آن می‌شود بطور مثال مصرف تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری امریکا برای یک کاندید پنجصد میلیون دالر گردیده بود و سازمان اخوان المسلمین در انتخابات پارلمانی اخیر در مصر بیش از چهل میلیون جنیه مصری خرچ تبلیغات انتخاباتی نموده است.

سوال اینجاست که هدف از مصرف این پول‌های هنگفت چیست؟ آیا برای خدمت به مردم است؟ و اگر واقعا هدف خدمت به مردم است، آن‌ها می‌توانند با این پول‌ها مستقیما به مردم خدمت کنند و هزاران نفر را از فقر و بدبختی نجات بدهند. و این یکی از تناقضات واضح دموکرسی می‌باشد زیرا دیده شده که اکثراً کسانی به کرسی و مقام می‌رسند که پولدار و سرمایه دارند و بعد از رسیدن به قدرت آن خرچ و مصارف را چند برابر از بیت المال تلافی می‌کنند و این سلسله پایان پذیر نیست زیرا این می‌رود و دیگری می‌آید و فلان حزب پیروز می‌شود و حزب دیگر شکست می‌خورد و مهم اینکه هرکه به قدرت رسید جیب خود را پر می‌کند. فقرا و محتاجین به همان حالت می‌میرند و سرمایه داران و رجال سیاست پولدارتر و سرمایه دارتر می‌گردند و همین جاست که بر خلاف ادعای ارباب دموکراسی قدرت در بین طبقۀ خاصی رد و بدل گردیده و دیگران محروم می‌شوند، آن عده اشخاص و احزابی که از طریق کمک شرکتها و موسسه‌ها به قدرت برسند مجبورند که در عوض، تسهیلاتی را برای آن‌ها در مقابل خدماتشان و به حساب مردم و بیت المال قایل شوند که باز هم متضرر اول و آخر مردم بیچاره‌اند. و اگر افرادی از طریق احزاب به قدرت رسیدند در آن وقت مجبورند خط مشی حزب را دنبال کرده و به طبل آن‌ها برقصند و اسیر افکار و آرای آن‌ها باشد و در غیر آنصورت در دورۀ بعدی از کاندید شدن خبری نخواهد بود.

[۵] صحيح مسلم حديث شماره – ۵۳۲۳.