قانون اساسی افغانستان سال ۱۳۸۴هـ ش

فصل اول مادۀ ۶

(دولت به ایجاد یک جامعۀ مرفه و مترقی بر اساس عدالت اجتماعی، حفظ کرامت انسانی، حمایت حقوق بشر، تحقق دموکراسی، تامین وحدت ملی، برابری بین همه اقوام و قبایل و انکشاف متوازن در همۀ مناطق کشور مکلف می‌باشد).

فصل پنجم مادۀ ۸۱

(شورای ملی دولت جمهوری اسلامی! افغانستان به حیث عالیترین ارگان تقنینی (قانونگذاری) مظهر ارادۀ مردم آن است و از قاطبۀ مردم نمایندگی می‌کند).

فصل پنجم مادۀ ۹۰

(شورای ملی دارای صلاحیت‌های ذیل می‌باشد:

۱- تصویب،تعدیل یا لغو قوانین و یا فرامین تقنینی).

آری عاقبت قوانینِ ساختۀ بشر همین است، لغو، تعدیل، تصویب!!!

فصل پنجم مادۀ ۹۴

(قانون عبارت است از مصوبۀ هر دو مجلس شورای ملی که به توشیح رییس جمهور رسیده باشد. .....)

پس برای خداوندأ چه گذاشتید؟!!!

فصل هفتم مادۀ ۱۱۹

حلف اعضای ستره محکمه:

(به نام خداوند بزرگ سوگند یاد می‌کنم که حق و عدالت را بر طبق احکام دین مقدس اسلام، نصوص این قانون اساسی و سایر قوانین افغانستان تامین نموده وظیفۀ قضا را با کمال امانت، صداقت، و بی‌طرفی اجرا نمایم).

احکام اسلام! و سایر قوانین!!!؟؟؟

فصل هفتم مادۀ ۱۳۰

محاکم قضایی مورد رسیدگی، احکام این قانون اساسی و سایر قوانین را تطبیق می‌کند.

پس قضاوت بر اساس قوانین اسلامی کجاست؟!!!

فصل دهم مادۀ۱۴۹

تعدیل محتویات این قانون اساسی، نظر به تجارب و مقتضیات عصر با رعایت احــکام مندرج مواد ۶۷ و ۱۴۶ این قانون اساسی با پیشنهاد رییس جمهور و یا اکثریت اعضای شورای ملی صورت می‌گیرد.

این بود نمونه‌ای از موارد کفر آمیز و مملو از شرک که از بین مواد این قانون اساسی ذکر گردید که برادران و خواهران مسلمان می‌توانند آن را با دلایلی که در این رساله ذکر شده تحلیل نمایند.