خاطره ۳

گرچه آدمیان هر یک به نحوی و طریقی مقید به عقاید و آداب و اذهان و ادیانی می‌باشند امّا آنچه سرلوحۀ رسیدن به کمالات و افتخارات تلقی می‌گردد با انجام اعمال و ابعادی که مسائل اخلاقی و انسانی رعایت گردد محسوب می‌شود کردارهای انسانی و تفکرات و گفتارهایی که حقوق جوامع بشری مراعات گردد نشان آدمیت بودن می‌باشد. انسان را بدان معنا انسان می‌گویند که در احقاق حقوق فردی بشر هیچگونه تبعیضی قائل نگردد و عقاید فرد در جامعه را محترم شمارد و بی حرمتی به ایده‌ها و ایدئولوژی جوامع نقص حقوق فردی و اجتماعی است و مغایر با آنچه که مفهوم انسانیت تلقی میگردد می‌باشد به امید داشتن روزگاری که بندگانش به مراحل تکامل یعنی انسانیت برسند.

۵/۸/۱۳۸۲