خاطره ۱۶

بسم الله الرحمن الرحیم

ستایش و شکرگذاری شایستگی خداوندی است با تفکرات معقولانه‌ای که در وجود انسان بنا نهاد و رحمات و حکمات و ظلمات عادل و ظالم و مظلوم مؤمن و مشرک و منافق را در جایگاه خاصش قرار داده و با اعطاء بعد معنویات عدالت خواهی و نگرش والا بودن در انجام طریقت‌ها را در وجودمان بنا نهاده تا آنجایی که پس از مراحل رسیدن به جوانب معنوی افعال دنیوی بشر تا سر حد کمالات که همانا زمینه تمایلات از خود گذشتگی را ملموس نموده و از جان و مال خویش گذشته و تنها سعادت را در رسیدن در دنیای معنویات می‌داند و ایثار نفس را از اهم ستایش‌ها و شکرگذاری‌ها تلقی می‌نماید خداوندی که از جهل و جاهلیت انسان‌هایی را خلق می‌نماید که الگوی خداشناسی و رسیدن به کمال معنوی که همانا مبارزه در راه خدا تا جایی که مشتاقانه نفس خویش را با لذت شهادت ارضاء می‌نماید.

زیبنده است خداوندی که با حکمتش رذائل را از فضائل و سعادت را از شقاوت که حقانیت را در پیش راه گذارده با چشمانی بصیر و ضمیری مطمئن ملموس گردد.

چه بسا اگر با چشمانی خردمندانه خصائل و صفات را در خلقت انسان بنگریم گرایش به ترقی و تعالی لازمه شناخت معرفت به آنچه که عامل رشد تکامل بشری می‌باشد در رتبۀ نخست قرار خواهد داشت به طوری که با علم و دانش و تدبیر در حالیکه اخلاق و مذهب چهار چوب‌های ارزش اعتقادی را در پیش رو داریم امّا آنچه تطابق عمل را میسر و مقدور می‌سازد تفکرات خردمندانه می‌باشد ملزومات حیات برتر انسانیت در تحکیم و تعمیق مبانی شناخت‌ها از اخلاق و عقاید مذهبی می‌باشد و رسیدن به کمالاتی که خداوند بی همتا در وجود و سرشت بشر خلق نموده خداشناسی به منزل مقصود می‌رساند و ابتدا نگرشی در خود احساس می‌کند، انسان رهنمودی است که تمایلات به خالقی که اشرفیت بر مخلوقات را برای بشر در رسیدن به معنویات گنجانده است سعادت اخروی گنجینه لایزال الهی است که رسیدن به آن در عقل و تدبیر بنا شده و اگر انسان از حکمات و رحمات بی نصیب نگردد قطعاً با نزدیکی شریعت به دین الهی رسیده و خواهد رسید.

شنبه ۳/۸/۱۳۸۲ ۲٩ شعبان ۱۴۲۴ هـ ق