خاطره ۶

صحبت از شعار نیست چگونه باید تحمل کرد که کودکان و مردان و زنان و پیران در گوشه و کنار خطه‌ای با بدترین شرایط فقر و تنگدستی و سینه‌های آکنده از جور و ستم از ابتدائی‌ترین امکانات رفاهی بشری در محرومیت بسر می‌برند آنگاه سردمداران حکومت خود را عالم به فقر زدائی و رشد فرهنگی تلقی نمایند چه بسا نظام‌های حکومت شان تضییع کنندۀ حقوق انسان‌هایی است که در بیابان‌ها و شوره زارها و کوهستان‌های بی آب و علف در بحران و مشقتی بسر می‌برند که برهنگی و گرسنگی مغلوبشان ننماید آیا می‌توان پرچمدار هلاکت برآن‌ها نام گذاشت تبلیغات مبلغان که با مکش گلوبل‌های مفید حقوقی جامعه سینه‌ها را سپر نموده و خود را مدعیان واقعی نجات جوامع بشری محسوب می‌نمایند هرگز به این موضع گیری خویش آگاه می‌باشند که شناخت افکار واقعی انسان‌ها را در تلاش برای متزلزل ساختن برج‌های ظلمتی نمایند که ظالمان بیرق بدست بی شرمانه دمار از روزگارمان در آورده‌اند.

پائیز ۱۳۸۲