توحید -یکتا پرستی

۱- تعریف بدعت در لغت:

از «بدع» گرفته شده که بوجود آوردنی است که قبلاً سابقه نداشته است. خداوند می‌‌فرماید:

﴿بَدِيعُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ﴾[البقرة: ۱۱۷].

«به وجود آورنده آسمان‌ها و زمین است».

و می‌فرماید:

﴿قُلۡ مَا كُنتُ بِدۡعٗا مِّنَ ٱلرُّسُلِ﴾[الأحقاف: ۹].

«بگو: من اولین کسی نیستم که رسالت را از طرف پروردگارم به بندگان ابلاغ می‌‌کنم».

بلکه پیامبران زیادی پیش از مقام رسالت را به عهده گرفته‌اند.

وقتی گفته می‌شود فلانی بدعتی بوجود آورده، یعنی: کاری انجام داده که قبلاً کسی آن را انجام نداده است.

بدعت دو نوع است:

۱- بدعت در مسایل دنیوی مانند: اختراعات جدید که این نوع بدعت مباح است، چون اصل در مسایل دنیوی، مباح بودن است.

۲- بدعت در دین که حرام است چون اصل در این نوع توقف است [بدون حکم شرعی عبادت کم و زیاد نمی‌‌شود]. پیامبر جمی‌‌فرماید: «مَنْ أَحْدَثَ فِي أَمْرِنَا هَذَا مَا لَيْسَ مِنْهُ فَهُوَ رَدٌّ» [۱۱۰]. «هر کسی در این امر ما [دین] چیزی وارد کند، که از آن نباشد، مردود است». و در روایتی دیگر می‌‌فرماید: «مَنْ عَمِلَ عَمَلًا لَيْسَ عَلَيْهِ أَمْرنَا فَهُوَ رَدٌّ» [۱۱۱]. «هر کس عملی را انجام دهد که طبق دستور ما نباشد، آن عمل مردود است».

[۱۱۰] مسلم و بخاری. [۱۱۱] مسلم.