چند نکته مفید
۱- عقیده تحریف قرآن (کم و زیاد شدن آیه‌های قرآنی) یکی از بنیادی ترین عقائد شیعه و همانند امامت و حتی فراتر از آن با روایات متواتر در کتب شیعه ثابت است.
۲- روایات تحریف قرآن در کتاب‌های معتبر شیعه بیش از دو هزار روایت می‌باشند و از روایات عقیده امامت هم بیشتر هستند.
۳- محدثین شیعه روایات تحریف قرآن را از امامان معصوم نقل کردهاند (اگرچه روح امامان اهلبیت از این روایات بی خبر بوده و امامان اهلبیت هیچ نسبتی با شیعه و عقائد پوچ و باطل آن ندارند و شیعیان کافر فقط به خاطر اینکه مسلمانان را فریب دهند خود را زیر عبای اهلبیت و ائمه مخفی کردهاند و در حقیقت امامان اهلبیت از چنین مذهبی بری و بیزار هستند. مترجم)
۴- به اعتقاد شیعه روایات تحریف قرآن متواتر و مشهور هستند همانگونه که به اعتقاد اهلسنت محفوظ بودن قرآن از هر شک و شبهه و تحریفی متواتر می‌باشد.
۵- طبق اعتراف علمای بزرگ شیعه این دو هزار روایت با صراحت کامل و بوضوح بر تحریف قرآن دلالت می‌کنند.
۶- شیعیان نمی‌توانند از کتاب‌های خود و به نقل از امامان معصوم یک روایت صحیح و صریح بر محفوظ و کامل بودن قرآن موجود ارائه دهند، گویا قرآن نزد تشیع به اندازه یک خبر واحد هم ارزش ندارد.
۷- تمامی مشایخ و علمای شیعه با استناد بر همین دو هزار روایت معتقد به تحریف قرآن بوده‌اند و در کتاب‌هایشان این عقیده باطل خود را بیان کردهاند.
۸- روایات تحریف قرآن در کتاب‌های معتبر شیعه که دار و مدار مذهب شیعی بر آن کتاب‌هاست بیان شده است.
۹- در بین علمای شیعه فقط نام چهار نفر وجود دارد که از تحریف قرآن حمایت نکردهاند وآن چهار نفر عبارت هستند از شریف مرتضی و شیخ صدوق و ابوجعفر طوسی و ابوعلی طبرسی و دیگر علمای شیعه بالاتفاق معتقد به تحریف قرآن بوده‌اند و رای این چهار نفر در برابر اقوال امامان معصوم معتبر نیست [۱۴] زیرا که غالبا این چهار نفر بنابر تقیه [۱۵]، [۱۶]عقیده تحریف قرآن را پنهان کردهاند زیرا این چهار نفر برای اثبات نظر خود هیچ روایتی از امامان معصوم خود نقل نکردهاند.
دوما: این چهار نفر هیچ پاسخی به دو هزار روایت تحریف قرآن که در کتاب‌های شیعه موجود هستند ندادهاند و فقط گفتهاند این روایات ضعیف هستند در صورتیکه هیچ دلیلی برای اثبات ادعای خود ارائه ندادهاند.
سوما: تنها دلیلی که این چهار نفر برای محفوظ بودن قرآن ارائه داده‌اند اهتمام و تلاش و اخلاص و دیانت اصحاب پیامبر در جمع‌آوری قرآن می‌باشد و این خود نشانگر تقیه باز بودن این چهار نفر است زیرا فرقه شیعه اصحاب پیامبر را نعوذ بالله کافر و مرتد و فاسق و فاجر و منافق و دشمن اسلام و اهلبیت می‌داند پس چگونه قرآنی که توسط این افراد جمع آوری شده است معتبر است؟!
۱۰- اگر واقعا شیعیان اعتقادی به تحریف قرآن ندارند و قرآن را قبول دارند پس باید مانند اهلسنت کسانی که به قرآن طعنه زده و معتقد به تحریف قرآن بوده‌اند را کافر بدانند در صورتیکه علمای شیعه این کار را نمی‌کنند و معتقدین به تحریف قرآن را امامان خود می‌دانند.
۱۱- شیعیان برای فرار از رسوائی و فضیحت به جای پذیرفتن حق و بازگشت به اسلام به مسلمانان حمله می‌کنند و با توسل به برخی روایات موضوع و مردود(مانند روایت معوذتین منسوب به ابن مسعود) و یا روایاتی در مورد آیه‌های منسوخ شده (مانند آیه رجم و آیه رضاعت) و یا روایات اختلاف قرائت‌ها می‌گویند این روایات در کتاب‌های اهلسنت موجود هستند و ثابت می‌کنند که قرآن نزد اهلسنت تحریف شده است در صورتیکه علمای اسلام با صراحت اعلان کردهاند این روایات یا بر نسخ دلالت می‌کنند و یا بر اختلاف قرائت و هیچ عالمی از علمای اهلسنت این روایات را بر تحریف حمل نکرده است اما در طرف مقابل امامان و علمای شیعه روایات تحریف قرآن را بیان کرده و با صراحت اعلام کردهاند آن روایات بر تحریف قرآن دلالت می‌کنند و طبق همان روایات معتقد به تحریف قرآن بوده‌اند اما اهلسنت بالاتفاق گفتهاند: هر کس به تحریف قرآن اعتقاد داشته باشد کافر و از دائره اسلام خارج است.
کتابچه پیش روی شما گزارش یک مناظره علمی در منطقه سرگانه ملتان است، در این منطقه قوم سرگانه که اکثریت آن مسلمان هستند زندگی می‌کنند و تعدای از زمین داران این قوم شیعه هستند و به خاطر روابط فامیلی بین مسلمانان و شیعیان بحث و مناظره می‌شود و شیعیان که تعصب و افراط دارند از مسلمانان خواستند علمای خود را برای مناظره دعوت دهند و آنان هم علمای خود را دعوت خواهند داد چنانچه مردم مسلمان منطقه پذیرفتند و نمایندگانی از هر دو گروه همراه با سید گلاب شاه از علمای شیعه ساکن ملتان به خدمت مولانا محمد علی جالندهری دبیر کل مجلس تحفظ ختم نبوت آمده و از ایشان تقاضا کردند یکی از علمای اهلسنت را برای مناظره با علمای شیعه اعزام نمایند و با پذیرفتن مولانا محمدعلی شرائط مناظره تصویب شده و دو ماه پس از آن در تاریخ ۱۳ اکتبر ۱۹۵۶ میلادی علمای فریقین در منطقه سرگانه حاضر شده و تا سه روز مناظره بین فریقین در سه موضوع برگزار شد و با خیر و عافیت این مناظره پس از سه روز پایان یافت.
[۱۴] فصل الخطاب ۲۴۹ [۱۵] چنانچه نعمت الله الجزائری در بیان علت اینکه چرا این چهار نفر عقیده تحریف قرآن را بیان نکردهاند می‌نویسد: در این مورد مرتضی و صدوق و شیخ طبرسی مخالفت کردهاند و گفته اند: آن چه در میان دو جلد است قرآن است و بس، و در آن تغییر و تحریفی رخ نداده است... ظاهرا این گفته به خاطر مصلحت های زیادی و بنا بر تقیه بوده است (الانوار النعمانیه ۲/۳۵۸ – ۳۵۹)) مترجم [۱۶] تقیه چیست: تقیه یعنی آنچه که به زبان آورده و اظهار کرده می‌شود با اعتقاد قلبی و باطنی شخص مغایر باشد و به عبارتی دیگر تقیه یعنی دروغ گفتن و فرقه شیعه تنها دینی در جهان است که دروغ در آن مشروع و حتی موجب اجر و پاداش است، شیعه تقیه را هم در شرایط سخت و دشوار و هم در شرایط معمولی و ایمنی و آسایش، چه بامسلمان باشد و چه با کفار جائز می‌دانند و تقیه اصلی از اصول فرقه شیعه می‌باشد و طبق عقیده شیعیان چنانچه کسی تقیه نکند بی دین است در اصول کافی‌ج۲ ص۲۱۷ و ۲۲۳ کلینی می‌نویسد امام جعفر صادق فرمود نه دهم دین در تقیه است و دین ندارد کسی که تقیه‌نکند. مترجم.